Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ;;;;;;
Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε εθνικιστή, όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου;
Για να την πουλήσουν πιο εύκολα. Όταν κάθε λέξη που αρχίζει από εθν- και ελλ- έγινε ο δαίμονας που θα μας στερούσε από τον "εκσυγχρονισμό".
Κατάλαβες τώρα γιατί σε λέγανε ρατσιστή;
Σε πολύ λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης της πατρίδας σου, θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανήκει στους τραπεζίτες και τ' αφεντικά τους, που παριστάνουν την κυβέρνηση.
Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβάθμισαν σε "εκπαίδευση";
Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3 και 60. Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα πάρτυ του Χριστοφοράκου.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες;
Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου, με χαρτιά τυπωμένα σου πήρανε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.
Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο;
Όταν ένας πρωθυπουργός της χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι του χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς για επενδύσεις. Κατάλαβες τώρα πως κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας πλούτο με αέρα;
Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την "ελεύθερη αγορά";
Για να κλείσει ο μπακάλης και να στέλνεις τον κόπο σου στα μεγαλομπακάλικα της Γερμανίας. Σε βγάλανε ψαράκι από τη γυάλα σου και σε πετάξανε στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα, με τους δικούς τους κανόνες διατροφής.
Κατάλαβες τώρα ψαράκι πόσο αξίζει η γυάλα σου;
Μήπως έχεις την καλύτερη γωνιά στον κόσμο, το καλύτερο οικόπεδο και στην κοστολογούν μόλις 300 δις; Τότε τα βράχια της Ιρλανδίας πόσο κάνουν, τέσσερα δίφραγκα;
Κατάλαβες τώρα γιατί την Εθνική σου Οδό της αλλάζουν ονοματάκι;
Θέλεις 20 ευρώ για να πας από Αθήνα-Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, αυτήν που είναι υποχρέωση του κράτους να κατασκευάσει κι όχι να την ξεπουλήσει στο κάθε "όμορφο" που παριστάνει τον εργολάβο.
Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα χαζοκούτια; Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια της τηλεόρασης. Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωΐ μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση υπερεκτιμημένων "τίποτα" με ειδικότητα στον αέρα.
Κατάλαβες μήπως τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος;
Επειδή αφορά ένα θίασο τριακοσίων διορισμένων από τις κομματικές λίστες οι οποίες συντάσσονται από ντόπιους τοποτηρητές που οι μεγάλοι επιλέγουν από τις "άγιες οικογένειες" του τόπου. Δεν θα βρείτε κανέναν από τους Έλληνες λαμπρούς διανοητές κι επιστήμονες εκεί μέσα. Ούτε απ' έξω δεν πατάνε μη λερωθούν.
Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά;
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ούτε στο γένος ούτε στη σκέψη.
Καθιστούν αδύνατη ακόμα και την αναπαραγωγή. Οι γονείς σε δυο δουλειές, οι παππούδες ακόμα και στα 70 θα εργάζονται.
Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν αυτόματα και το ξέρουν.
Είναι υπεύθυνοι για κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ.
Θυμηθείτε το, κάνουν μια νέα μορφή γενοκτονίας και το ξέρουν πάρα πολύ καλά....
Πηγή:info42
Πόσοι από εμάς έχουμε διαβάσει ολόκληρο τον Εθνικό Ύμνο; Ιδού η ευκαιρία!
Πόσοι από εμάς έχουμε διαβάσει ολόκληρο τον "Ύμνο εις την Ελευθερία", από τον οποίο οι δύο πρώτες στροφές αποτελούν τον Εθνικό μας Ύμνο; Φοβάμαι, λίγοι! Κι ακόμα λιγότεροι - ίσως ελάχιστοι- έχουμε μελετήσει πόση σοφία υπάρχει κρυμμένη σε κάθε λέξη του!
Κι όμως, πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο! Όχι από "πατριωτισμό", αλλά γιατί οι περισσότεροι στίχοι του μοιάζουν σαν να μην γράφτηκαν το 1823, αλλά σήμερα! Αν έχετε τη διάθεση και τον χρόνο, σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
Read more »
Κι όμως, πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο! Όχι από "πατριωτισμό", αλλά γιατί οι περισσότεροι στίχοι του μοιάζουν σαν να μην γράφτηκαν το 1823, αλλά σήμερα! Αν έχετε τη διάθεση και τον χρόνο, σας εύχομαι καλή ανάγνωση!
"Ύμνος εις την Ελευθερίαν"
στίχοι: Διονύσιος Σολωμός
μελοποίηση: Νικόλαος Μάντζαρος
Στροφές 1 εως 10
1.
Σε γνωρίζω από την κόψη
Του σπαθιού την τρομερή,
Σε γνωρίζω από την όψη
Που με βιά μετρά τη γη.
2.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
3.
Εκεί μέσα εκατοικούσες
Πικραμένη, εντροπαλή,
Κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
Έλα πάλι, να σου πει.
4.
Άργειε νάλθη εκείνη η μέρα,
Και ήταν όλα σιωπηλά,
Γιατί τάσκιαζε η φοβέρα
Και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
5.
Δυστυχής! Παρηγορία
Μόνη σου έμενε να λες
Περασμένα μεγαλεία
Και διηγώντας τα να κλαις.
6.
Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει
Φιλελεύθερη λαλιά,
Ένα εκτύπαε τ’ άλλο χέρι
Από την απελπισιά.
7.
Κι’ έλεες: πότε, α! πότε βγάνω
Το κεφάλι από τς ερμιές;
Κι αποκρίνοντο από πάνω
Κλάψες, άλυσες, φωνές.
8.
Τότε εσήκωνες το βλέμμα
Μες στα κλάμματα θολό,
Και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,
Πλήθος αίμα Ελληνικό.
9.
Με τα ρούχα αιματωμένα
Ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
Να γυρεύης εις τα ξένα
Aλλα χέρια δυνατά.
Στροφές 10 εως 19
10.
Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή
Δεν είν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τες κουρταλή.
11.
Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
Αλλ’ ανάσασιν καμιά
Aλλος σου έταξε βοήθεια
Και σε γέλασε φρικτά.
12.
Άλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου
Οπού εχαίροντο πολύ,
Σύρε νάβρης τα παιδιά σου,
Σύρε ελέγαν οι σκληροί.
13.
Φεύγει οπίσω το ποδάρι
Και ολοκλήγορο πατεί
Ή την πέτρα ή το χορτάρι
Που τη δόξα σου ενθυμεί.
14.
Ταπεινότατη σου γέρνει
Η τρισάθλια κεφαλή,
Σαν πτωχού που θυροδέρνει
Κι’ είναι βάρος του η ζωή.
15.
Ναι αλλά τώρα αντιπαλεύει
Κάθε τέκνο σου με ορμή,
Που ακατάπαυστα γυρεύει
Ή τη νίκη ή τη θανή.
16.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
17.
Μόλις είδε την ορμή σου
Ο ουρανός, που για τς εχθρούς
Εις τη γη τη μητρική σου
Έτρεφ’ άνθια και καρπούς.
18.
Εγαλήνευσε και εχύθη
Καταχθόνια μία βοή,
Και του Ρήγα σου απεκρίθη
Πολεμόκραχτη η φωνή.
19.
Όλοι οι τόποι σου σ’εκράξαν
Χαιρετώντας σε θερμά,
Και τα στόματα εφωνάξαν
Όσα αισθάνετο η καρδιά.
Στροφές 20 εως 29
20.
Εφωνάξανε ως τ’ αστέρια
Του Ιονίου και τα νησιά,
Και εσηκώσανε τα χέρια
Για να δείξουνε χαρά.
21.
Μ’ όλον πούναι αλυσωμένο
Το καθένα τεχνικά,
Και εις το μέτωπο γραμμένο
Έχει: "Ψεύτρα Ελευθεριά".
22.
Γκαρδιακά χαροποιήθη
Και του Βάσιγκτον η γη,
Και τα σίδερα ενθυμήθη
Που την έδεναν και αυτή.
23.
Απ’ τον πύργο του φωνάζει,
Σα να λέη σε χαιρετώ,
Και τη χήτη του τινάζει
Το Λεοντάρι το Ισπανό.
24.
Ελαφιάσθη της Αγγλίας
Το θηρίο, και σέρνει ευθύς
Κατά τ’άκρα της Ρουσίας
Τα μουγκρίσματα της οργής.
25.
Εις το κίνημά του δείχνει
Πως τα μέλη είν’ δυνατά
Και στου Αιγαίου το κύμα ρίχνει
Μια σπιθόβολη ματιά.
26.
Σε ξανοίγει από τα νέφη
Και το μάτι του Αετού,
Που φτερά και νύχια θρέφει
Με τα σπλάχνα του Ιταλού.
27.
Και σ’ εσέ καταγυρμένος,
Γιατί πάντα σε μισεί,
Έκρωζ’ έκρωζε ο σκασμένος,
Να σε βλάψη, αν ημπορή.
28.
Άλλο εσύ δεν συλλογιέσαι
Πάρεξ που θα πρωτοπάς
Δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι
Στες βρισιές οπού αγρικάς.
29.
Σαν τον βράχον οπού αφήνει
Κάθε ακάθαρτο νερό
Εις τα πόδια του να χύνη
Ευκολόσβηστον αφρό.
Στροφές 30 εως 3930.
Οπού αφήνει ανεμοζάλη
Και χαλάζι και βροχή
Να του δέρνουν τη μεγάλη,
Την αιώνιαν κορυφή.
31.
Δυστυχιά του, ω δυστυχιά του,
Οποιανού θέλει βρεθεί
Στο μαχαίρι σου αποκάτου
Και σ’ εκείνο αντισταθεί.
32.
Το θηρίο π’ ανανογιέται,
Πως του λείπουν τα μικρά,
Περιορίζεται, πετιέται,
Αίμα ανθρώπινο διψά.
33.
Τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
Τα λαγκάδια, τα βουνά,
Κι όπου φθάση, όπου περάση,
Φρίκη, θάνατος, ερμιά.
34.
Ερμιά, θάνατος και φρίκη
Όπου επέρασες κι εσύ
Ξίφος έξω από τη θήκη
Πλέον ανδρείαν σου προξενεί.
35.
Ιδού εμπρός σου ο τοίχος στέκει
Της αθλίας Τριπολιτσάς
Τώρα τρόμου αστροπελέκι
Να της ρίψης πιθυμάς.
36.
Μεγαλόψυχο το μάτι
Δείχνει, πάντα οπώς νικεί,
Και ας είν’ άρματα γεμάτη
Και πολέμιαν χλαλοή.
37.
Σου προβαίνουνε και τρίζουν
Για να ιδής πως είν’ πολλά
Δεν ακούς που φοβερίζουν
Aνδρες μύριοι και παιδιά;
38.
Λίγα μάτια, λίγα στόματα
Θα σας μείνουνε ανοιχτά
Για να κλαύσετε τα σώματα
Που θε νάβρη η συμφορά.
39.
Κατεβαίνουνε, και ανάφτει
Του πολέμου αναλαμπή.
Το τουφέκι ανάβει, αστράφτει,
Λάμπει, κόφτει το σπαθί.
Στροφές 40 εως 49
40.
Γιατί η μάχη εστάθη ολίγη;
Λίγα τα αίματα γιατί;
Τον εχθρό θωρώ να φύγη
Και στο κάστρο ν’ ανεβή.
41.
Μέτρα… Eίν’ άπειροι οι φευγάτοι,
Οπού φεύγοντας δειλιούν
Τα λαβώματα στην πλάτη
Δέχοντ’, ώστε ν’ ανεβούν.
42.
Εκεί μέσα ακαρτερείτε
Την αφεύγατη φθορά
Να, σας φθάνει, αποκριθήτε
Στις νυκτός τη σκοτεινιά.
43.
Αποκρίνονται, και η μάχη
Έτσι αρχίζει, οπού μακριά
Από ράχη εκεί σε ράχη
Αντιβούιζε φοβερά.
44.
Ακούω κούφια τα τουφέκια,
Ακούω σμίξιμο σπαθιών,
Ακούω ξύλα, ακούω πελέκια,
Ακούω τρίξιμο δοντιών.
45.
Α! Τι νύκτα ήταν εκείνη
Που την τρέμει ο λογισμός;
Aλλος ύπνος δεν εγίνη
Πάρεξ θάνατου πικρός.
46.
Της σκηνής η ώρα, ο τόπος,
Οι κραυγές, η ταραχή,
Ο σκληρόψυχος ο τρόπος
Του πολέμου και οι καπνοί.
47.
Και οι βροντές, και το σκοτάδι,
Οπού αντίσκοφτε η φωτιά,
Επαράσταιναν τον άδη
Που ακαρτέρειε τα σκυλιά.
48.
Τ’ ακαρτέρειε. Εφαίνοντ’ ίσκιοι
Αναρίθμητοι γυμνοί,
Κόρες, γέροντες, νεανίσκοι,
Βρέφη ακόμη εις το βυζί.
49.
Όλη μαύρη μυρμηγικάζει,
Μαύρη η εντάφια συντροφιά,
Σαν το ρούχο οπού σκεπάζει
Τα κρεβάτια τα στερνά.
Στροφές 50 εως 59
50.
Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοι
Επετιούντο από τη γη,
Όσοι είν’ άδικα σφαγμένοι
Από τούρκικην οργή.
51.
Τόσα πέφτουνε τα θέρι
σμένα αστάχια εις τους αγρούς
Σχεδόν όλα εκειά τα μέρη
Εσκεπάζοντο απ’ αυτούς.
52.
Θαμποφέγει κανέν’ άστρο,
Και αναδεύοντο μαζί,
Αναβαίνοντας το κάστρο
Με νεκρώσιμη σιωπή.
53.
Έτσι χάμου εις την πεδιάδα,
Μες στο δάσος το πυκνό,
Όταν στέλνη μίαν αχνάδα
Μισοφέγγαρο χλωμό.
54.
Εάν οι άνεμοι μες στ’ άδεια
Τα κλαδιά μουγκοφυσούν,
Σειούνται, σειούνται τα μαυράδια,
Οπού οι κλώνοι αντικτυπούν.
55.
Με τα μάτια τους γυρεύουν
Όπου είν’ αίματα πηχτά,
Και μες στ’ αίματα χορεύουν
Με βρυχίσματα βραχνά,
56.
Και χορεύοντας μανίζουν
Εις τους Έλληνας κοντά,
Και τα στήθια τους εγγίζουν
Με τα χέρια τα ψυχρά.
57.
Εκειό το έγγισμα πηγαίνει
Βαθιά μες στα σωθικά,
Όθεν όλη η λύπη βγαίνει,
Και άκρα αισθάνονται ασπλαχνιά.
58.
Τότε αυξαίνει του πολέμου
Ο χορός τρομακτικά,
Σαν το σκόρπισμα του ανέμου
Στου πελάου τη μοναξιά.
59.
Κτυπούν όλοι απάνου κάτου
Κάθε κτύπημα που εβγή
Είναι κτύπημα θανάτου,
Χωρίς να δευτερωθεί.
Στροφές 60 εως 69
60.
Κάθε σώμα ιδρώνει, ρέει
Λες και εκείθεν η ψυχή
Απ’ το μίσος που την καίει
Πολεμάει να πεταχθή.
61.
Της καρδίας κτυπίες βροντάνε
Μες στα στήθια τους αργά,
Και τα χέρια οπού χουμάνε
Περισσότερο είν’ γοργά.
62.
Ουρανός γι’αυτούς δεν είναι,
Ουδέ πέλαγο, ουδέ γη
Γι’ αυτούς όλους το παν είναι
Μαζωμένο αντάμα εκεί.
63.
Τόση η μάνητα και η ζάλη,
Που στοχάζεσαι, μη πως
Από μία μεριά και απ’ άλλη
Δεν μείνη ένας ζωντανός.
64.
Κοίτα χέρια απελπισμένα
Πώς θερίζουνε ζωές!
Χάμου πέφτουνε κομμένα
Χέρια, πόδια, κεφαλές,
65.
Και παλάσκες και σπαθία
Με ολοσκόρπιστα μυαλά,
Και με ολόσχιστα κρανία
Σωθικά λαχταριστά.
66.
Προσοχή καμία δεν κάνει
Κανείς, όχι εις τη σφαγή
Πάνε πάντα εμπρός. Ω! Φθάνει,
Φθάνει, έως πότε οι σκοτωμοί;
67.
Ποίος αφήνει εκεί τον τόπο,
Πάρεξ όταν ξαπλωθή;
Δεν αισθάνονται τον κόπο
Και λες κι’ είναι εις την αρχή.
68.
Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
Και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
Και των Χριστιανών τα χείλη
Φωτιά εφώναζαν, φωτιά.
69.
Λεονταρόψυχα εκτυπιούντο,
Πάντα εφώναζαν φωτιά,
Και οι μιαροί κατασκορπιούντο,
Πάντα σκούζοντας Αλλά.
Στροφές 70 εως 7970.
Παντού φόβος και τρομάρα
Και φωνές και στεναγμοί
Παντού κλάψα, παντού αντάρα,
Και παντού ξεψυχισμοί.
71.
Ήταν τόσοι! Πλέον το βόλι
Εις τ’ αυτιά δεν του λαλεί.
Όλοι χάμου εκτίτοντ’ όλοι
Εις την τέταρτη αυγή.
72.
Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη
Και κυλάει στη λαγκαδιά,
Και το αθώο χόρτο πίνει
Αίμα αντίς για τη δροσιά.
73.
Της αυγής δροσάτι αέρι,
Δεν φυσάς τώρα εσύ πλιό
Στων ψευδόπιστων το αστέρι
Φύσα, φύσα εις το ΣΤΑΥΡΟ.
74.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
75.
Της Κορίνθου ιδού και οι κάμποι
Δεν λάμπ’ ήλιος μοναχά
Εις τους πλάτανους, δεν λάμπει
Εις τ’ αμπέλια, εις τα νερά.
76.
Εις τον ήσυχον αιθέρα
Τώρα αθώα δεν αντηχεί
Τα λαλήματα η φλογέρα,
Τα βελάσματα το αρνί.
77.
Τρέχουν άρματα χιλιάδες
Σαν το κύμα εις το γιαλό
Αλλ’ οι ανδρείοι παλληκαράδες
Δεν ψηφούν τον αριθμό.
78.
Ω τρακόσιοι! Σηκωθείτε
Και ξανάλθετε σ’ εμάς
Τα παιδιά σας θέλ’ ιδείτε
Πόσο μοιάζουνε με σας.
79.
Όλοι εκείνοι τα φοβούνται
Και με πάτημα τυφλό
Εις την Κόρινθο αποκλειούνται
Κι’ όλοι χάνουνται απ’ εδώ.
Στροφές 80 εως 89
80.
Στέλνει ο άγγελος του ολέθρου
Πείναν και Θανατικό
Που με σχήμα ενός σκελέθρου
Περπατούν αντάμα οι δύο.
81.
Και πεσμένα εις τα χορτάρια
Απεθαίνανε παντού
Τα θλιμμένα απομεινάρια
Της φυγής και του χαμού.
82.
Κι εσύ αθάνατη, εσύ θεία,
Που ό,τι θέλεις ημπορείς,
Εις τον κάμπο, Ελευθερία,
Ματωμένη περπατείς.
83.
Στη σκιά χεροπιασμένες,
Στη σκιά βλέπω κι’ εγώ
Κρινοδάκτυλες παρθένες
Οπού κάνουνε χορό.
84.
Στο χορό γλυκογυρίζουν
Ωραία μάτια ερωτικά,
Και εις την αύρα κυματίζουν
Μαύρα, ολόχρυσα μαλλιά.
85.
Η ψυχή μου αναγαλλιάζει
Πώς ο κόρφος καθεμιάς
Γλυκοβύζαστο ετοιμάζει
Γάλα ανδρείας και ελευθεριάς.
86.
Μες στα χόρτα, τα λουλούδια,
Το ποτήρι δεν βαστώ
Φιλελεύθερα τραγούδια
Σαν τον Πίνδαρο εκφωνώ.
87.
Απ’τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
88.
Πήγες εις το Μεσολόγγι
Την ημέρα του Χριστού,
Μέρα που άνθισαν οι λόγγοι
Για το τέκνο του Θεού.
89.
Σούλθε εμπρός λαμποκοπώντας
Η Θρησκεία μ’ ένα σταυρό,
Και το δάκτυλο κινώντας
Οπού ανεί τον ουρανό.
Στροφές 90 εως 99
90.
Σ’αυτό, εφώναξε, το χώμα
Στάσου ολόρθη, Ελευθεριά
Και φιλώντας σου στο στόμα
Μπαίνει μες στην εκκλησιά.
91.
Εις την τράπεζα σιμώνει
Και το σύγνεφο το αχνό
Γύρω γύρω της πυκνώνει
Που σκορπάει το θυμιατό.
92.
Αγρικάει την ψαλμωδία
Οπού εδίδαξεν αυτή
Βλέπει τη φωταγωγία
Στους Αγίους εμπρό χυτή.
93.
Ποιοι είν’ αυτοί που πλησιάζουν
Με πολλή ποδοβολή,
Κι’ άρματ’, άρματα ταράζουν;
Επετάχτηκες εσύ.
94.
Α! Το φως που σε στολίζει,
Σαν ηλίου φεγγοβολή,
Και μακρόθεν σπινθηρίζει,
Δεν είναι, όχι, από τη γη.
95.
Λάμψιν έχει όλη φλογώδη
Χείλος, μέτωπο, οφθαλμός
Φως το χέρι, φως το πόδι
Κι’ όλα γύρω σου είναι φως.
96.
Το σπαθί σου αντισηκώνεις,
Τρία πατήματα πατάς,
Σαν τον πύργο μεγαλώνεις,
Και εις το τέταρτο κτυπάς.
97.
Με φωνή που καταπείθει
Προχωρώντας ομιλείς
Σήμερ’, άπιστοι, εγεννήθη
Ναι, του κόσμου ο Λυτρωτής.
98.
Αυτός λέγει... Αφοκρασθήτε:
Εγώ είμ’ Άλφα, Ωμέγα εγώ
Πέστε, που θ’ αποκρυφθήτε
Εσείς όλοι, αν οργισθώ;
99.
Φλόγα ακοίμητην σας βρέχω,
Που μ’ αυτήν αν συγκριθή
Κείνη η κάτω οπού σας έχω
Σαν δροσιά θέλει βρεθή.
Στροφές 100 εως 109
100.
Κατατρώγει, ωσάν τη σχίζα,
Τόπους άμετρα υψηλούς,
Χώρες, όρη από τη ρίζα,
Ζώα και δένδρα και θνητούς.
101.
Και το πάν το κατακαίει,
Και δεν σώζεται πνοή,
Πάρεξ του άνεμου που πνέει
Μες στη στάχτη τη λεπτή.
102.
Κάποιος ήθελε ερωτήσει:
Του θυμού του είσαι αδελφή;
Ποιός είν’ άξιος να νικήσει,
Ή με σε να μετρηθεί;
103.
Η γη αισθάνεται την τόση
Του χεριού σου ανδραγαθιά,
Που όλην θέλει θανατώσει
Τη μισόχριστη σπορά.
104.
Την αισθάνονται, και αφρίζουν
Τα νερά, και τ’ αγρικώ
Δυνατά να μουρμουρίζουν
Σαν να ρυάζετο θηριό.
105.
Κακορίζικοι, πού πάτε
Του Αχελώου μες στη ροή,
Κι επιδέξια πολεμάτε
Από την καταδρομή.
106.
Να αποφύγετε! Το κύμα
Έγινε όλο φουσκωτό
Εκεί ευρήκατε το μνήμα
Πριν να ευρήτε αφανισμό.
107.
Βλασφημάει, σκούζει, μουγκρίζει
Κάθε λάρυγγας εχθρού,
Και το ρεύμα γαργαρίζει
Τες βασφήμιες του θυμού.
108.
Σφαλερά τετραποδίζουν
Πλήθος άλογα, και ορθά
Τρομασμένα χλιμιτρίζουν
Και πατούν εις τα κορμιά.
109.
Ποίος στον σύντροφον απλώνει
Χέρι, ωσάν να βοηθηθή
Ποίος τη σάρκα του δαγκώνει
Όσο οπού να νεκρωθή.
Στροφές 110 εως 119
110.
Κεφαλές απελπισμένες,
Με τα μάτια πεταχτά,
Κατά τ’άστρα σηκωμένες
Για την ύστερη φορά.
111.
Σβιέται -αυξαίνοντας η πρώτη
Του Αχελώου νεροσυρμή-
Το χλιμίτρισμα, και οι κρότοι,
Και του ανθρώπου οι γογγυσμοί.
112.
Έτσι ν’ άκουα να βουίξη
Τον βαθύν Ωκεανό,
Και στο κύμα του να πνίξη
Κάθε σπέρμα Αγαρηνό.
113.
Και εκεί πού 'ναι η Αγία Σοφία,
Μες στους λόφους τους επτά,
Όλα τ’άψυχα κορμία
Βραχοσύντριφτα, γυμνά.
114.
Σωριασμένα να τα σπρώξη
Η κατάρα του Θεού,
Κι απ’ εκεί να τα μαζώξη
Ο αδελφός του Φεγγαριού.
115.
Κάθε πέτρα μνήμα ας γένη,
Και η θρησκεία κι’ η Ελευθεριά
Μ’ αργοπάτημα ας πηγαίνει
Μεταξύ τους, και ας μετρά.
116.
Ένα λείψανο ανεβαίνει
Τεντωτό, πιστομητό,
Κι’ άλλο ξάφνου κατεβαίνει
Και δεν φαίνεται και πλιό.
117.
Και χειρότερα αγριεύει
Και φουσκώνει ο ποταμός
Πάντα πάντα περισσεύει
Πολυφλοίσβισμα και αφρός.
118.
Α! Γιατί δεν έχω τώρα
Τη φωνή του Μωυσή;
Μεγαλόφωνα, την ώρα
Οπού εσβηούντο οι μισητοί.
119.
Τον Θεόν ευχαριστούσε
Στου πελάου τη λύσσα εμπρός,
Και τα λόγια ηχολογούσε
Αναρίθμητος λαός.
Στροφές 120 εως 129
120.
Ακλουθάει την αρμονία
Η αδελφή του Ααρών,
Η προφήτισσα Μαρία,
Μ’ ένα τύμπανο τερπνόν.
121.
Και πηδούν όλες οι κόρες
Με τις αγάλες ανοικτές,
Τραγουδώντας, ανθοφόρες,
Με τα τύμπανα τερπνόν.
122.
Σε γνωρίζω από την κόψη
Του σπαθιού την τρομερή,
Σε γνωρίζω από την όψη
Που με βιά μετράει τη γη.
123.
Εις αυτήν, είν’ ξανουσμένο,
Δεν νικιέσαι εσύ ποτέ
Όμως, όχι, δεν είν’ ξένο
Και το πέλαγο για σε.
124.
Το στοιχείον αυτό ξαπλώνει
Κύματ’ άπειρα εις τη γη,
Με τα οποία την περιζώνει,
Κι’ είναι εικόνα σου λαμπρή.
125.
Με βρυχίσματα σαλεύει
Που τρομάζει η ακοή
Κάθε ξύλο κινδυνεύει
Και λιμιώνα αναζητεί.
126.
Φαίνετ’ έπειτα η γαλήνη
Και το λάμψιμο του ηλιού,
Και τα χρώματα αναδίνει
Του γλαυκότατου ουρανού.
127.
Δεν νικιέσαι, είν’ ξακουσμένο,
Στην ξηρά εσύ ποτέ
Όμως, όχι, δεν είν’ ξένο
Και το πέλαγο για σε.
128.
Περνούν άπειρα τα ξάρτια,
Και σαν λόγγος στριμωχτά
Τα τρεχούμενα κατάρτια,
Τα ολοφούσκωτα πανιά.
129.
Συ τες δύναμές σου σπρώχνεις,
Και αγκαλά δεν είν’ πολλές,
Πολεμώντας, αλλά διώχνεις,
Aλλα παίρνεις, αλλά καις.
Στροφές 130 εως 139130.
Με επιθύμια να τηράζεις
Δύο μεγάλα σε θωρώ,
Και θανάσιμον τινάζεις
Εναντίον τους κεραυνό.
131.
Πιάνει, αυξάνει, κοκκινίζει,
Και σηκώνει μια βροντή,
Και το πέλαο χρωματίζει
Με αιματόχροη βαφή.
132.
Πνίγοντ’ όλοι οι πολεμάρχοι
Και δεν μνέσκει ένα κορμί
Χάρου, σκιά του Πατριάρχη,
Που σ’ επέταξαν εκεί.
133.
Εκρυφόσμιγαν οι φίλοι
Με τς εχθρούς τους τη Λαμπρή,
Και τους έτρεμαν τα χείλη
Δίνοντάς τα εις το φιλί.
134.
Κειές τες δάφνες που εσκορπίστε
Τώρα πλέον δεν τες πατεί,
Και το χέρι οπού εφιλήστε
Πλέον, α! Πλέον δεν ευλογεί.
135.
Όλοι κλαύστε. Αποθαμένος
Ο αρχηγός της Εκκλησιάς
Κλαύστε, κλαύστε κρεμασμένος
Ωσάν νάτανε φονιάς.
136.
Έχει ολάνοικτο το στόμα
Π’ ώρες πρώτα είχε γευθή
Τ’ Aγιον Αίμα, τ’ Aγιον Σώμα
Λες πως θε να ξαναβγή.
137.
Η κατάρα που είχε αφήσει
Λίγο πριν να αδικηθεί
Εις οποίον δεν πολεμήσει
Και ημπορεί να πολεμεί.
138.
Την ακούω, βροντάει, δεν παύει
Εις το πέλαγο, εις τη γη,
Και μουγκρίζοντας ανάβει
Την αιώνιαν αστραπή.
139.
Η καρδιά συχνοσπαράζει...
Πλην τι βλέπω; Σοβαρά
Να σωπάσω με προστάζει
Με το δάκτυλο η θεά.
Στροφές 140 εως 149140.
Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη
Τρεις φορές μ’ανησυχιά
Προσηλώνεται κατόπι
Στην Ελλάδα, και αρχινά:
141.
Παλληκάρια μου! Οι πολέμιοι
Για σας όλοι είναι χαρά,
και το γόνα σας δεν τρέμει
Στους κινδύνους εμπροστά..
142.
Από εσάς απομακραίνει
Κάθε δύναμη εχθρική
Αλλά ανίκητη μια μένει
Που τες δάφνες σας μαδεί.
143.
Μία, που όταν ωσάν λύκοι
Ξαναρχόστενε ζεστοί,
Κουραμένοι από τη νίκη,
Αχ! Τον νουν σας τυραννεί.
144.
Η Διχόνοια που βαστάει
Ενα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει,
Πάρ’ το, λέγοντας, κι εσύ.
145.
Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει
Έχει αλήθεια ωραία θωριά
Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει
Εισέ δάκρυα θλιβερά.
146.
Από στόμα οπού φθονάει,
Παλληκάρια, ας μην ‘πωθεί,
Πως το χέρι σας κτυπάει
Του αδελφού την κεφαλή.
147.
Μην ειπούν στο στοχασμό τους
Τα ξένα έθνη αληθινά:
Εάν μισούνται ανάμεσό τους
Δεν τους πρέπει ελευθεριά.
148.
Τέτοια αφήστενε φροντίδα
Όλο το αίμα οπού χυθεί
Για θρησκεία και για πατρίδα
Όμοιαν έχει την τιμή.
149.
Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε
Για πατρίδα, για θρησκειά,
Σας ορκίζω, αγκαλιασθείτε
Σαν αδέλφια γκαρδιακά..
Στροφές 150 εως 158150.
Πόσον λείπει, στοχασθείτε,
Πόσο ακόμη να παρθεί
Πάντα η νίκη, αν ενωθείτε,
Πάντα εσάς θ’ ακολουθεί.
151.
Ω ακουσμένοι εις την ανδρεία!...
Καταστήστε ένα σταυρό,
Και φωνάξετε με μία:
Βασιλείς, κοιτάξτε εδώ.
152.
Το σημείον που προσκυνάτε
Είναι τούτο, και γι’αυτό
Ματωμένους μας κοιτάτε
Στον αγώνα το σκληρό.
153.
Ακατάπαυστα το βρίζουν
Τα σκυλιά και το πατούν
Και τα τέκνα του αφανίζουν
Και την πίστη αναγελούν.
154.
Εξ αιτίας του εσπάρθη, εχάθη
Αίμα αθώο χριστιανικό,
Που φωνάζει από τα βάθη
Της νυκτός: Να’ κδικηθώ.
155.
Δεν ακούτε, εσείς εικόνες
Του Θεού, τέτοια φωνή;
Τώρα επέρασαν αιώνες
Και δεν έπαυσε στιγμή.
156.
Δεν ακούτε; Εις κάθε μέρος
Σαν του Αβέλ καταβοά
Δεν είν’ φύσημα του αέρος
Που σφυρίζει εις τα μαλλιά.
157.
Τι θα κάμετε; Θ’ αφήστε
Να αποκτήσωμεν εμείς
Λευθερίαν, ή θα την λύστε
Εξ αιτίας Πολιτικής;
158.
Tούτο αν ίσως μελετάτε,
Ιδού, εμπρός σας τον Σταυρό
Βασιλείς! Ελάτε, ελάτε..
Και κτυπήσετε και εδώ।
Πηγή:pyles.tv
Φωτογραφίες που συγκλόνισαν τον κόσμο
Είναι μερικές από τις φωτογραφίες που συγκλόνισαν τον κόσμο...νομίζω οτι τα λόγια είναι περιττά
Το κορίτσι στην εικόνα είναι γνωστό ως Kim Phuc (γεννημένο το 1963), ένα ενιαχρονο γυμνό κοριτσάκι που τρέχει καιγόμενο από πολλαπλά σοβαρά εγκαύματα στη πλάτη που υπέστη μετά από επίθεση με βόμβες napalm . Ο φωτογράφος Huynh Cong Ut, γνωστό στους συναδέλφους του ως Nick, εργαζόταν εκεί ως φωτοδημοσιογράφος για το Associated Press και τράβηξε διάφορες φωτογραφίες των χωρικών που προσπαθούσαν να δραπετεύσουν από τις napalm. Αυτή η συγκεκριμένη φωτογραφία που συνοψίζει την αγριότητα και την τραγωδία της σύγκρουσης, κέρδισε το βραβείο Pulitzer και έγινε μια από τις πιο δημοσιευμένες φωτογραφίες του πολέμου του Βιετνάμ. Το αγόρι είναι ο μεγαλύτερος αδελφός της Tam που επέζησε της επίθεσης αλλά έχασε το ένα του μάτι. Ο Ut (ο φωτογράφος) είχε ρίξει νερό επάνω στο κορίτσι και την είχε μαζέψει , αυτήν και μερικά άλλα παιδιά πηγαίνοντας τα σε ένα νοσοκομείο κοντά στη Saigon όπου πέρασε δεκατέσσερις μήνες για να επουλωθούν τα φρικιαστικά εγκαύματα στο δέρμα της. Αργότερα, αυτό το κορίτσι σπούδασε ιατρική και τώρα είναι μέλος της ΟΥΝΕΣΚΟ και ζει στον Καναδά.
1968. Ο Nguyen Ngoc loan προϊστάμενος της, εθνικής αστυνομίας του νότιου Βιετνάμ, έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει τους αντάρτες Viet Cong έξω από τη Saigon. Παρά το ότι ο loan εκτέλεσε αυτό το φυλακισμένο με την υπόνοια ότι είναι από τους αρχηγούς των ομάδων των Viet Cong, ο φωτογράφος Eddie Adams AP άνοιξε το διάφραγμα της μηχανής του και τράβηξε αυτή τη φωτογραφία. Ο Adams κέρδισε με τη φωτογραφία αυτή το βραβείο Pulitzer .Μια εικόνα που, όπως και τόσες άλλες του πολέμου, μετέστρεψαν την κοινή γνώμη ενάντια στον πόλεμο.
Πλατεία Tiananmen 1989 Κινα.
Η απεργία πείνας στην πλατεία Tiananmen από 3.000 σπουδαστές στο Πεκίνο είχε μετατραπεί σε μια διαμαρτυρία του κόσμου με περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους να φωνάζουν για τις αδικίες ενάντια σε ένα έθνος απαιτώντας ότι ήρθε η ώρα για μεταρρύθμιση. Για επτά εβδομάδες οι σπουδαστές της Λαϊκής Δημοκρατίας, διαμαρτύρονταν στη πλατεία Tiananmen με την κυβέρνηση να αποστέλλει τους στρατιώτες και τα άρματα για να συγκρατήσουν την εξέγερση.
Όταν ένας νεαρός πήγε και στάθηκε μπροστά από μία γραμμή αρμάτων ο κόσμος δεν περίμενε ότι ο νεαρός άνδρας απλά δεν μετακινιόταν! Όρθιος ,μπροστά από τα άρματα, φορτωμένος με τις τσάντες από τα ψώνια του ! ένας ήρωας είχε γεννηθεί! Ένας δεύτερος ήρωας προέκυψε δεδομένου ότι ο οδηγός του άρματος αρνήθηκε να συντρίψει αυτό τον άνθρωπο, και οδήγησε αντ' αυτού το άρμα του γύρω από απ’ αυτόν . Σύντομα αυτό το όνειρο θα τελείωνε, και το αίμα θα γέμιζε την πλατεία Tiananmen. Αυτή η εικόνα όμως που είχε παρουσιαστεί έδειξε σε εκατομμύρια Κινέζους ότι υπάρχει ελπίδα!
Biafra 1969. Όταν το Igbos της ανατολικής Νιγηρίας ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο το 1967, η Νιγηρία απέκλεισε τη κύρια χώρα- biafra .Μέσα σε τρία χρόνια πολέμου, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν, κυρίως από την πείνα.
Από την πείνα, τα παιδιά που στερούντο πρωτεϊνών, ανάπτυσσαν συχνά την ασθένεια kwashiorkor, η οποία ανάγκαζε τους μυς τους να ατονούν και τις κοιλιές τους να προεξέχουν. Ο πολεμικός ανταποκριτής και φωτογράφος Don McCullin παρουσίασε αυτή τη τραγωδία στο κόσμο και είχε πει χαρακτηριστικά "Συγκλονίστηκα από τη θέα 900 παιδιών που ζούσαν σε ένα στρατόπεδο στο squalor που θεωρείτο σημείο θανάτου," "Έχασα όλο μου το ενδιαφέρον για τη φωτογράφιση των στρατιωτών στη δράση."
Η παγκόσμια κοινότητα επενέβη τότε για να βοηθήσει τη Biafra, και έμαθε τα πρώτα της βασικά μαθήματα για την απάμβλυνση της ογκώδους πείνας που επιδεινώνετε από ένα πόλεμο- Ένα πρόβλημα που κωφεύει ακόμα στις απλές λύσεις!
Nagasaki 1945
το σύννεφο του μανιταριού από την ατομική βόμβα ήταν κάτι πρωτοφανές όταν παρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό. Ήταν μια παντοδύναμη και τρομερή εικόνα για τη δύναμη που εξαπολύθηκε . Στις 6 Αυγούστου η πρώτη ατομική βόμβα σκότωσε κατ' εκτίμηση 80.000 ανθρώπους στην ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα. Δεν υπήρξε όμως καμία γρήγορη παράδοση, και τρεις ημέρες αργότερα μια δεύτερη βόμβα εξερράγη 500 μέτρα επάνω από το έδαφος στο Ναγκασάκι. Η τρομακτική δύναμη του αέρα, οι ακτίνες θερμότητας που έφταναν σε αρκετές χιλιάδες βαθμούς και η ακτινοβολία κατέστρεψαν τα πάντα , σκοτώνοντας και τραυματίζοντας 150.000 ενώ πολλαπλάσιοι θα πέθαιναν στα χρόνια που θα ακολουθούσαν . Σε αντιδιαστολή με τις πολύ εξειδικευμένες εικόνες του πολέμου που είχαν φέρει το πόνο σε κάθε σπίτι , αυτές οι εικόνες από την Ιαπωνία που ήταν και τα περισσότερα θύματα , ήταν συγκλονίστηκες και σοκαριστηκές περισσότερο για την διαφαινόμενη μακροχρόνια προοπτική, που παρουσίαζε το πόσο μεγαλύτερο μέγεθος καταστροφής ήταν τελικά.
Breaker Boys1910
Ότι ο Charles Dickens έκανε με τις λέξεις για τα ανήλικα άστεγα του Λονδίνου, ο Lewis Hine το έκανε με τις φωτογραφίες του για τους νεαρούς laborers(εργάτες) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1908 η εθνική Επιτροπή παιδικής εργασίας έκανε εκστρατεία για να ξαναβάλει περίπου δυο εκατομμύρια νέους εργαζομένους πίσω στα σχολεία και προσέλαβε τον Hine για να το δείξει με τις εικόνες του. Ο φωτογράφος ταξίδεψε στις μισές πολιτείες , και τράβηξε τις εικόνες των παιδιών που εργάζονται στα ορυχεία, τους μύλους και τους δρόμους. Εδώ έχει φωτογραφίσει τα "αγόρια της διαλογής" των οποίων η εργασία ήταν να χωριστεί ο άνθρακας από την πλάκα, στο νότιο Pittston, PA. Για άλλη μια φορά, οι εικόνες συγκλόνισαν το κοινό με έναν τρόπο που οι κρύες στατιστικές δεν μπορούσαν και η χώρα αναγκάστηκε να θεσπίσει νόμους, απαγορεύοντας έτσι την παιδική εργασία.
South of the DMZ 1966
Σε αντίθεση με τους περιορισμούς που τέθηκαν στον Τύπο για τις εμπόλεμες συγκρούσεις, και ακόμη και στο ενσωματωμένο πρόγραμμα δεοντολογίας που χρησιμοποιήθηκε στον πρόσφατο ιρακινό πόλεμο, οι ανταποκριτές και οι φωτογράφοι στο Βιετνάμ μπορούσαν, όπως ο walter Cronkite έγραψε στο LIFE, "να συνοδεύουν τα στρατεύματα οπουδήποτε χωρίς εμπόδια και χωρίς καμία λογοκρισία. .. Αυτό το σύστημα-ή η έλλειψη ενός -κράτησε το αμερικανικό και διεθνές κοινό καλά ενημερωμένο για τα προβλήματα των στρατιωτών , τις οπισθοχωρήσεις τους και την ζωή τους εκεί. Το ότι κατάφεραν να φτάσουν έξω εκείνες οι φωτογραφίες είναι ένα πεμπτουσιακό παράδειγμα των ισχυρών εικόνων που βγήκαν από το Βιετνάμ. "Οι έγχρωμες φωτογραφίες των βασανισμένων βιετναμέζων χωρικών και των πληγωμένων αμερικανών κληρωτών που ο Larry φωτογράφησε και το LIFE δημοσίευσε, αρχικά το 1962, ενίσχυσαν την κατακραυγή ενάντια στην αμερικανική παρουσία στο Βιετνάμ," η Susan Sontag έγραψε στο δοκίμιό της "εξετάζοντας τον πόλεμο," στις 9 Δεκεμβρίου ..2002, στο New yorker " Ο Burrows ήταν ο πρώτος σημαντικός φωτογράφος που φωτογράφισε ένα ολόκληρο πόλεμο με χρώμα άλλο ένα κέρδος στον συγκλονισμό της κοινής γνώμης." Ο Burrows σκοτώθηκε όταν καταρρίφθηκε το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε πάνω από το Λάος το 1971.
Αυτή η φωτογραφία λήφθηκε στις 10 Νοεμβρίου ..1962 (από λιγότερο από 500 πόδ. ύψος με μια ταχύτητα 713 mph). Παρουσιάζει ένα σοβιετικής κατασκευής πύραυλο SA-2 εδάφους-αέρος Tο γνωστό βλήμα (SAMs) στην θέση εκκίνησης του. Λέγετε ότι αυτό ήταν η αγαπημένη φωτογραφία του Προέδρου Kennedy, και τοποθετήθηκε στο οβάλ γραφείο. Χρησιμοποιούσε αυτήν την φωτογραφία για να καταδείξει τη φύση της απειλής που τα επιθετικά όπλα παρείχαν. Το σχέδιο με τα τέμνοντα σημεία που περιβάλλουν τις περιοχές θεωρείται ότι είναι δίχτυα παραλλαγής..
Earthrise 1968 Ο φωτογράφος Galen Rowell το αποκάλεσε "η πιο δραστική περιβαλλοντική φωτογραφία που λήφθηκε ποτέ." πάρθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων, το 1968, κοντά στο τέλος ενός από τα πιο ταραχώδη χρόνια που γνώρισαν ποτέ οι ΗΠΑ. Η εμπνευσμένη φωτογραφία Earthrise δείχνει την εύθραυστη ύπαρξή μας και τη θέση μας στον κόσμο. Για χρόνια, ο Frank Borman και ο Bill Anders της αποστολής απόλλων 8, είχαν την σκέψη, ο ένας για τον άλλο, ότι ήταν αυτός που πήρε την εικόνα. Μια έρευνα για δύο ρόλους σε μια ταινία φάνηκε να αποδεικνύει ότι Borman είχε πάρει ένα προηγούμενο μ/α πλάνο, και η έγχρωμη φωτογραφία, που κόσμησε αργότερα ένα αμερικάνικο γραμματόσημο και διάφορες εκδόσεις βιβλίων, ήταν από τον Anders.
Lynching 1930 Ένας όχλος 10.000 λευκών μετέφερε τις βαρειές και τους κασμάδες στις πόρτες των φυλακών για να αρπάξουν με τη βία αυτούς τους δύο νέους Μαύρους που κατηγορήθηκαν για το βιασμό ενός λευκού κοριτσιού. ο θείος του κοριτσιού κατάφερε να σώσει τη ζωή ενός τρίτου με την πιστοποίηση της αθωότητας του. Τα περισσότερα, από τα σχεδόν 5.000 λυντσαρίσματα, που τεκμηριώθηκαν κατα τη δεκαετία του '60 διαπράχτηκαν στο νότο. (Οι απαγχονισμοί, οι ξυλοδαρμοί και οι ακρωτηριασμοί ονομάστηκαν «πρόταση του δικαστή Lynch.» Μερικές φωτογραφίες από λυντσαρίσματα έγιναν κάρτες και σχεδιάστηκαν για να προωθήσουν την υπεροχή της λευκής φυλής.
Τελικά οι διάφοροι οργανισμοί κακοποιημένων και (παραδόξως?), τα «ευτυχή πλήθη» που ζητωκραύγαζαν κατέληξε σήμερα να είναι τόσα πολλά, όσα πολλά ήταν και τότε! . Σήμερα οι εικόνες υπενθυμίζουν σε μας ότι δεν έχουμε απομακρυνθεί και τόσο μακριά από τη βαρβαρότητα όσο θα επιθυμούσαμε .
Migrant Mother 1936
Αυτή η καλιφορνέζα αγρότισσα ηλικίας 32 ετών ( φωτογραφία,) είχε μόλις πωλήσει τη σκηνή όπου ζούσε και τις ρόδες από το αυτοκίνητό της για να αγοράσει τρόφιμα για τα επτά παιδιά της. Η Dorothea Lange, που δούλευε για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, πήρε αυτές τις εικόνες για να καταγράψει πώς η κατάθλιψη με την εξαθλίωση συνέργησε καταστρέφοντας τις ζωές αυτών των ανθρώπων . Μαζί με κείμενα του συζύγου της, οικονομολόγου Paul Taylor, η εργασία της Lange ενισχύθηκε για να πείσει κοινό και κυβέρνηση για την ανάγκη να ενισχυθούν τα εργατικά χέρια στους διαφόρους τομείς της γεωργίας . Η Lange είχε δηλώσει αργότερα ότι αυτή η γυναίκα, της οποίας το όνομα ούτε καν ήξερε , φάνηκε να καταλαβαίνει ότι « οι φωτογραφίες μου θα την βοηθούσαν, και έτσι με βοήθησε.»
1827 θεωρείτε η πρώτη φωτογραφία στο κόσμο.
Από το 1793, ο Γάλλος Nicιphore Niιpce και ο αδελφός του Claude φαντάστηκαν μια φωτογραφική διαδικασία και κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων ο Nicιphore πειραματίστηκε με τις διάφορες φωτοευαίσθητες ουσίες και τις φωτογραφικές μηχανές. Το 1824 παρήγαγε μια άποψη από το παράθυρό του σε ένα μεταλλικό πιάτο που καλύφθηκε με άσφαλτο. Αυτή και οι περισσότερες εικόνες που διαμορφώνονται από το Niιpce στα 1820 δεν υπάρχουν πια, αλλά η συγκεχυμένη εικόνα ενός σπιτιού περιστεριών και μιας στέγης σιταποθηκών που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1827(φωτογραφία) είναι μια καλή αντιπροσώπευση της τέχνης του Niιpce. Για να δημιουργήσει αυτό που αποκάλεσε "ηλιογράφο," ή σχέδιο ήλιων ο Niιpce κράτησε χρόνο έκθεσης κάτι περισσότερο από οκτώ ώρες !!
Η φωτογραφία, αν και ακόμα δεν ήταν καθόλου πρακτική, είχε εφευρεθεί!!
Photographer: Steve McCurry Και φυσικά δεν θα έλειπε το Αφγανό κορίτσι, εικόνα που ανήκει στον φωτογράφο Steve McCurry του National Geographic. Η Sharbat Gula ήταν ένας από τους σπουδαστές σε ένα άτυπο σχολείο που βρισκόταν μέσα σε ένα στρατόπεδο προσφύγων.
Ο McCurry, σπάνια έβρισκε την ευκαιρία να φωτογραφίσει Αφγανές γυναίκες, έτσι επωφελήθηκε της ευκαιρίας και συνέλαβε την φωτογραφία της. Το κορίτσι ήταν τότε περίπου 12 ετών. Ο McCurry έκανε την φωτογράφιση για την κάλυψη του εξωφύλλου του National Geographic της επόμενης χρονιάς.
Η ταυτότητά του κοριτσιού αποκαλύφθηκε το 1992.
Φωτογράφος- Oded Balilty Αυτή η εικόνα κέρδισε το βραβείο Pulitzer στο Breaking News το 2007. Η λεζάντα της φωτογραφίας γράφει, «απονέμεται σε Oded Balilty του Associated Press για την εξαιρετική φωτογραφία του, μιας μοναχικής ,εβραϊκής καταγωγής, γυναίκας που προκαλεί τις ισραηλινές δυνάμεις ασφάλειας καθώς απομακρύνουν τους παράνομους εποίκους στη Δυτική Όχθη.»
Photographer: Arthur Sasse, © Bettmann/CORBIS Source: nital.it
Ο Αλβέρτος Einstein είναι πιθανώς ένας από τους δημοφιλέστερες φιγούρες όλων των εποχών. Θεωρείται μεγαλοφυΐα επειδή δημιούργησε τη θεωρία της σχετικότητας, και έτσι, προκάλεσε τους νόμους του Newton, που ήταν η βάση όλων όσων ήταν γνωστά στη φυσική μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Αλλά, ως πρόσωπο, θεωρήθηκε beatnik, αυτή η φωτογραφία , που είναι μια από τις διασημότερες για τον Einstein και που πάρθηκε στις 14 Μαρτίου ..1951 το αποδεικνύει .
Photographer: Stanley J. Forman Source: bbc.co.uk
Στις 22 Ιουλίου ..1975, ο φωτογράφος Stanley J. Forman που δούλευε για την αμερικανική εφημερίδα Boston Herald , πήρε την πληροφορία για μια Πυρκαγιά στην οδό Marlborough!" Αναρριχημένος στο πυροσβεστικό όχημα, ο Forman κατέγραψε την εικόνα μιας νέας γυναίκας, της Diana Bryant, και ενός πολύ νέου κοριτσιού της Tiare Jones, όταν έπεφταν αβοήθητες από το καιγόμενο κτήριο . Παρά την ηρωική προσπάθεια, ενός πυροσβέστης που προσπάθησε να τις αρπάξει και που ήταν ακριβώς δευτερόλεπτα μακριά από τη διάσωση τους, η Diana Bryant ανασύρθηκε νεκρή και μόνο το κορίτσι κατάφερε να επιζήσει.
Η κάλυψη αυτού του τραγικού γεγονότος με αυτές τις φωτογραφίες χάρισε στο Stanley Forman ένα βραβείο Pulitzer. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η εργασία του προετοίμασε το έδαφος για τη Βοστώνη άλλα και για τις ΗΠΑ γενικότερα για να θεσπίσουν τους πιο σκληρούς κανόνες πυρασφάλειας.
Photographer: Unknown Source: USHMM
Η φωτογραφία αυτή ειναι από το προσωπικό λεύκωμα ενός στρατιώτη Einsatzgruppen,(ειδικές δυνάμεις των SS) που έγραφε στο οπισθόφυλλο του «τελευταίος Εβραίος της Vinnitsa,»
παρουσιάζει ένα μέλος Einsatzgruppen ενώ είναι έτοιμο να πυροβολήσει ένα εβραϊκης καταγωγής άτομο που είναι γονατίζμένο μπροστά από έναν μαζικό τάφο στη Vinnitsa, της Ουκρανίας το 1941.
Οι 28.000 Εβραίοι από τη Vinnitsa και τις γύρω περιοχές κατασφάχτηκαν εκείνη τη χρονιά . Αποτελεί μια από τις συγκλονιστικότερες φωτογραφίες του 2ου παγκ. πολέμου.
Photographer: Harold Edgerton Source: stanford.edu
Η Διάσημη φωτογραφία (ψηλής ταχύτητας) του Harold Edgerton's που παρουσιάζει μια σφαίρας την ώρα που διαπερνά ένα μήλο. Λήφθηκε το 1964 και έγινε μια από τις πλέον διάσημες φωτογραφίες, ειδικά επειδή ήταν μια ασυνήθιστη φωτογραφία βασισμένη σε ένα μεγάλο επίτευγμα στην φωτογραφία υψηλής ταχύτητας. Ο Edgerton, καθηγητής στο MIT, είναι επίσης ο εφευρέτης του strobe flash (στροβοσκόπιο) και πρωτοπόρος της φωτογραφίας δράσης. Συνεργάστηκε με τον Ζακ- Yves Cousteau φωτογραφίζοντας μερικούς από τους βαθύτερους βυθούς στον κόσμο.
Photographer: Jean-Marc Bouju Source: pdnonline.com
Αυτή η βραβευμένη φωτογραφία παρουσιάζει ένα ιρακινό να παρηγορεί το γιο του σε ένα χώρο συγκέντρωσης αιχμαλώτων πολέμου στο Najaf του Ιράκ στις 31 Μαρτίου 2003. Ο φωτογράφος Jean-kataka'cj Bouju AP έχει κερδίσει με αυτή τη φωτογραφία του το παγκόσμιο βραβείο Τύπου για το 2003.
Ο Jean-kataka'cj κέρδισε επίσης το βραβείο Pulitzer του 1995 στη φωτογραφία «χαρακτηριστικών γνωρισμάτων» και το βραβείο Pulitzer του 1999 στη φωτογραφία ειδήσεων . Με τα συρματοπλέγματα σε πρώτο πλάνο , η εικόνα παρουσιάζει έναν πατέρα που έχει τεθεί υπό κράτηση από το 101ο αερομεταφερόμενο τμήμα στρατού. Το άτομο φέρει μια τσάντα πάνω από το κεφάλι του, ενώ αυτός και ο γιος του είναι περιτριγυρισμένοι από το συρματόπλεγμα.
Photographer: Carol Guzy Source: washingtonpost.com
Η φωτογραφία αποτελεί την συμμετοχή της Washington Post στα βραβεία Pulitzer (2000) και επιδεικνύει έναν παιδάκι, πρόσφυγα του Κοσόβου, τον Agim Shala, να περνά μέσω ενός συρματοπλέγματος στα χέρια των παππούδων και γιαγιάδων του σε ένα στρατόπεδο που οργανώθηκε από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στο Kukes στην Αλβανία. Τα μέλη της οικογένειας Shala επανασυνδέθηκαν εδώ μετά που διέφυγαν από τις συγκρούσεις στο Κόσοβο.
VJ Day Kiss, 1945 Photographer: ALFRED EISENSTAEDT Collection: LIFE
Η διάσημη φωτογραφία του αμερικανού ναυτικού που φιλά μία νοσοκόμα με ένα παθητικό φιλί εκφράζοντας τη χαρά του, ενώ χιλιάδες άλλοι κατακλύζουν τη περιοχή για να γιορτάσουν τη μακροχρόνια αναμενόμενη νίκη επί της Ιαπωνίας.
Photographer: Charles O’Rear Source: wikipedia.org
«ευδαιμονία» είναι το όνομα αυτής της φωτογραφίας τοπίου στη κομητεία Napa της Καλιφόρνια. Χαρακτηρίζετε από τους κυκλικούς πράσινους λόφους και έναν γαλανό ουρανό με τα σύννεφα. Η πασίγνωστη εικόνα χρησιμοποιείται ως ταπετσαρία(wallpaper) υπολογιστών προεπιλογής για το luna theme στο πρόγραμμα της Microsoft windows XP. Η φωτογραφία λήφθηκε από τον επαγγελματία φωτογράφο Charles O'Rear, κάτοικος της Σάντα Έλενα στη Napa, για την επιχείρηση HighTurn digital-design . Ο O'Rear έχει πάρει επίσης τις φωτογραφίες της κοιλάδας Napa για το National Geographic Magazine .Η φωτογραφία του ενέπνευσε την διαφημιστική εκστρατεία της Microsoft, αξίας 200 εκατομμυρίων για τα windows XP.
Φωτογρ. Alberto Korda's
Η διάσημη φωτογραφία του Alberto Korda's για τον Che Guevara λήφθηκε στις 5 Μαρτίου του 1960 σε μια κουβανική υπηρεσία κηδειών για τα θύματα της έκρηξης Coubre, αλλά δημοσιεύθηκε επτά έτη αργότερα. Ο Guevara ήταν 31 χρονών όταν λήφθηκε η φωτογραφία. Το ινστιτούτο τέχνης του Μέρυλαντ αποκάλεσε τη φωτογραφία Korda, τη διασημότερη φωτογραφία στον κόσμο και ένα σύμβολο του 20ού αιώνα!
Ο Korda χρησιμοποίησε μία Leica Μ2 με έναν φακό 90mm και με φίλμ Kodak Plus-X. Στον ίδιο φίλμ υπήρχαν φωτογραφίες του Jean-Paul Sartre και της Simone de Beauvoir που ήταν, εκείνη την περίοδο, πολυτιμότερες για τις κουβανικές εφημερίδες
και έτσι η φωτογραφία δεν δημοσιεύθηκε.
photographer: Diane Arbus
Η φωτογραφία αυτή παρουσιάζει ένα αγόρι που σφίγγει στο δεξί του χέρι μια χειροβομβίδα παιχνίδι, ενώ στο αριστερό του κρατάει μία πέτρα ενώ η έκφραση του προσώπου του είναι άκρως μανιακή. Η Arbus συνέλαβε αυτήν την φωτογραφία έχοντας το μικρό να γυροφέρνει κοντά της μέχρι να βρει την κατάλληλη γωνία. Το αγόρι όμως έγινε ανυπόμονο και της είπε να τελειώνει επιτέλους και να πάρει την φωτογραφία!" Η έκφρασή του δείχνει αυτήν ακριβώς την ανυπομονησία του!
Το αγόρι στη φωτογραφία είναι ο Colin Wood, γιος του παίκτη αντισφαίρισης, Sidney Wood.
Η αρχική φωτογραφίας πωλήθηκε για $408.000 τον Απρίλιο του 2005 στη Νέα Υόρκη στη δημοπρασία Christies.
αυτή η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε επίσης στο εξώφυλλο του δίσκου του συγκροτήματος SNFU με τίτλο "Και κανένας άλλος δεν θέλησε να παίξει".
Ο φωτογράφος Arnold Genthe πήρε τη διασημότερη φωτογραφία της καταστροφής του Σαν Φρανσίσκο από το μεγάλο σεισμό στις 18 Απριλίου, του 1906
Ο Arnold είχε πει: "Διαπίστωσα ότι οι φωτογραφικές μηχανές μου είχαν κτυπηθεί από τα συντρίμμια που έπεφταν και είχαν καταστεί άχρηστες. Πήγα τρέχοντας στην οδό Μοντγκόμερυ ,στο κατάστημα του George Kahn, που ήταν έμπορος , και του ζήτησα να μου δανείσει μια φωτογραφική μηχανή. "Πάρτε ότι θέλετε. Αυτό το μέρος όπου να' ναι θα καταρρεύσει ." Επέλεξα την καλύτερη μικρή φωτογραφική μηχανή, μια 3A Kodak Special. Γέμισα τις τσέπες μου με φιλμ και άρχισα ...."
Photographer: Frank Fournier Source: wikipedia.org
Η Omayra Sanchez ήταν ένα από τα 25.000 θύματα του ηφαιστείου Nevado del Ruiz (Κολομβία) που εξερράγη στις 14 Νοεμβρίου, το 1985. η 13χρονη είχε παγιδευτεί στο νερό και το τσιμέντο για 3 ημέρες, δυστυχώς δεν υπήρχε τρόπος να διασωθεί!. Η εικόνα λήφθηκε λίγο πριν αυτή ξεψυχήσει και προκάλεσε διαμάχη για την δουλεία του φωτογράφου και την απραξία της κολομβιανής κυβέρνησης, εν μέσω της τραγωδίας, όταν δημοσιεύθηκε παγκοσμίως μετά το θάνατο του κοριτσιού.
Αυτή η φωτογραφία λήφθηκε από τον φωτογράφο Art Kane για το περιοδικό Esquire
Το 1958 και παρουσιάζει τους θρύλους της μουσικής τζαζ , μεταξύ άλλων και η Mary Lou Williams. Η φωτογραφία είναι σε δρόμο του Χάρλεμ και θεωρήται η διασημότερη φωτογραφία στην ιστορία της τζαζ. Αποτέλεσε την αιτία για το γύρισμα της ταινίας του 1994 του Jean Bach, «A Great Day in Harlem».
Photographer: Kevin Carter Source: Wikipedia.org
Η φωτογραφία αυτή κέρδισε το βραβείο Pulitzer" το 1994 κατά τη διάρκεια πείνας που μάστιζε το Σουδάν. Η εικόνα απεικονίζει ένα κτυπημένο παιδί που σέρνεται προς ένα στρατόπεδο τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών, που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μακριά. Ο γύπας περιμένει το παιδί να πεθάνει έτσι ώστε να μπορέσει να το φάει!! Αυτή η εικόνα συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Κανένας δεν έμαθε τι απέγινε το παιδάκι ενώ ο φωτογράφος έφυγε μόλις πήρε την φωτογραφία.
Αργότερα ο φωτογράφος αυτοκτόνησε από κατάθλιψη.
“The Falling Man“ είναι ο τίτλος μιας φωτογραφίας που τραβήχτηκε από τον Richard Drew κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 ενάντια στους Δίδυμους Πύργους του Κέντρου Παγκόσμιου Εμπορίου, στις 9:41:15 το πρωί.
Στην εικόνα μπορείτε να δείτε την πτώση ενός άνδρα από έναν από τους πύργους, ο οποίος επέλεξε το άλμα στο κενό αντί του θανάτου από τη θερμότητα και τον καπνό.
Η δημοσίευση της φωτογραφίας, αμέσως μετά από τις επιθέσεις, εξόργισε τμήμα της αμερικανικής κοινής γνώμης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, τα περισσότερα από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας να αυτολογοκριθούν, προτιμώντας να δημοσιεύουν απλώς φωτογραφίες πράξεων ηρωισμού και θυσίας.
Πολλοί ήταν αυτοί που αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν πηδώντας στο κενό την ημέρα εκείνη. Τα ΜΜΕ τους αποκάλεσαν “Jumpers”. O εικονιζόμενος αναγνωρίστηκε πέντε χρόνια αργότερα (αν και όχι επίσημα) ως ο 43χρονος Jonathan Briley, εργαζόμενος στο εστιατόριο και μπαρ «Windows of the World», που βρισκόταν στην κορυφή ενός από τους πύργους. Τον αναγνώρισαν, μετά από ανάλυση των 12 περίπου φωτογραφιών του, ο εργοδότης του και ο αδελφός του.
Ο φωτογράφος Malcolm Browne κέρδισε το Παγκόσμιο Βραβείο Ειδησεογραφικής Φωτογραφίας το 1963 για τη φωτογραφία αυτή.
Ο Thich Quang Duc, γεννημένος το 1897, ήταν ένας βιετναμέζικος βουδιστής μοναχός (επίσης αποκαλούμενος Bonzo) που ταξίδεψε πολύ σε όλο τον κόσμο μέχρι το θάνατο του, σε έναν δρόμο της Saigon, στις 11 Ιουνίου του 1963.
Η πράξη διαμαρτυρίας του, που επαναλήφθηκε από άλλους μοναχούς, έγινε γνωστή, επειδή πιστοποιήθηκε από τον David Halberstam. Ενώ το σώμα του καιγότανε, ο μοναχός έμεινε ακίνητος εντελώς. Δεν φώναξε, δεν έκανε ούτε έναν θόρυβο.
Ο Thich Quang Duc διαμαρτυρόταν ενάντια στον τρόπο με τον οποίο ο κατακτητής πίεζε τη Βουδιστική θρησκεία στη χώρα του. Μετά από το θάνατό του, το σώμα του αποτεφρώθηκε σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση. Κατά τη διάρκεια της καύσης η καρδιά του έμεινε άθικτη, λόγος για τον οποίο θεωρήθηκε άγιος και η καρδιά του μεταφέρθηκε, με τη χορηγία της Bank of Reserve of Vietnam, ως λείψανο.
Read more »
Το κορίτσι στην εικόνα είναι γνωστό ως Kim Phuc (γεννημένο το 1963), ένα ενιαχρονο γυμνό κοριτσάκι που τρέχει καιγόμενο από πολλαπλά σοβαρά εγκαύματα στη πλάτη που υπέστη μετά από επίθεση με βόμβες napalm . Ο φωτογράφος Huynh Cong Ut, γνωστό στους συναδέλφους του ως Nick, εργαζόταν εκεί ως φωτοδημοσιογράφος για το Associated Press και τράβηξε διάφορες φωτογραφίες των χωρικών που προσπαθούσαν να δραπετεύσουν από τις napalm. Αυτή η συγκεκριμένη φωτογραφία που συνοψίζει την αγριότητα και την τραγωδία της σύγκρουσης, κέρδισε το βραβείο Pulitzer και έγινε μια από τις πιο δημοσιευμένες φωτογραφίες του πολέμου του Βιετνάμ. Το αγόρι είναι ο μεγαλύτερος αδελφός της Tam που επέζησε της επίθεσης αλλά έχασε το ένα του μάτι. Ο Ut (ο φωτογράφος) είχε ρίξει νερό επάνω στο κορίτσι και την είχε μαζέψει , αυτήν και μερικά άλλα παιδιά πηγαίνοντας τα σε ένα νοσοκομείο κοντά στη Saigon όπου πέρασε δεκατέσσερις μήνες για να επουλωθούν τα φρικιαστικά εγκαύματα στο δέρμα της. Αργότερα, αυτό το κορίτσι σπούδασε ιατρική και τώρα είναι μέλος της ΟΥΝΕΣΚΟ και ζει στον Καναδά.
1968. Ο Nguyen Ngoc loan προϊστάμενος της, εθνικής αστυνομίας του νότιου Βιετνάμ, έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει τους αντάρτες Viet Cong έξω από τη Saigon. Παρά το ότι ο loan εκτέλεσε αυτό το φυλακισμένο με την υπόνοια ότι είναι από τους αρχηγούς των ομάδων των Viet Cong, ο φωτογράφος Eddie Adams AP άνοιξε το διάφραγμα της μηχανής του και τράβηξε αυτή τη φωτογραφία. Ο Adams κέρδισε με τη φωτογραφία αυτή το βραβείο Pulitzer .Μια εικόνα που, όπως και τόσες άλλες του πολέμου, μετέστρεψαν την κοινή γνώμη ενάντια στον πόλεμο.
Πλατεία Tiananmen 1989 Κινα.
Η απεργία πείνας στην πλατεία Tiananmen από 3.000 σπουδαστές στο Πεκίνο είχε μετατραπεί σε μια διαμαρτυρία του κόσμου με περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους να φωνάζουν για τις αδικίες ενάντια σε ένα έθνος απαιτώντας ότι ήρθε η ώρα για μεταρρύθμιση. Για επτά εβδομάδες οι σπουδαστές της Λαϊκής Δημοκρατίας, διαμαρτύρονταν στη πλατεία Tiananmen με την κυβέρνηση να αποστέλλει τους στρατιώτες και τα άρματα για να συγκρατήσουν την εξέγερση.
Όταν ένας νεαρός πήγε και στάθηκε μπροστά από μία γραμμή αρμάτων ο κόσμος δεν περίμενε ότι ο νεαρός άνδρας απλά δεν μετακινιόταν! Όρθιος ,μπροστά από τα άρματα, φορτωμένος με τις τσάντες από τα ψώνια του ! ένας ήρωας είχε γεννηθεί! Ένας δεύτερος ήρωας προέκυψε δεδομένου ότι ο οδηγός του άρματος αρνήθηκε να συντρίψει αυτό τον άνθρωπο, και οδήγησε αντ' αυτού το άρμα του γύρω από απ’ αυτόν . Σύντομα αυτό το όνειρο θα τελείωνε, και το αίμα θα γέμιζε την πλατεία Tiananmen. Αυτή η εικόνα όμως που είχε παρουσιαστεί έδειξε σε εκατομμύρια Κινέζους ότι υπάρχει ελπίδα!
Biafra 1969. Όταν το Igbos της ανατολικής Νιγηρίας ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο το 1967, η Νιγηρία απέκλεισε τη κύρια χώρα- biafra .Μέσα σε τρία χρόνια πολέμου, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν, κυρίως από την πείνα.
Από την πείνα, τα παιδιά που στερούντο πρωτεϊνών, ανάπτυσσαν συχνά την ασθένεια kwashiorkor, η οποία ανάγκαζε τους μυς τους να ατονούν και τις κοιλιές τους να προεξέχουν. Ο πολεμικός ανταποκριτής και φωτογράφος Don McCullin παρουσίασε αυτή τη τραγωδία στο κόσμο και είχε πει χαρακτηριστικά "Συγκλονίστηκα από τη θέα 900 παιδιών που ζούσαν σε ένα στρατόπεδο στο squalor που θεωρείτο σημείο θανάτου," "Έχασα όλο μου το ενδιαφέρον για τη φωτογράφιση των στρατιωτών στη δράση."
Η παγκόσμια κοινότητα επενέβη τότε για να βοηθήσει τη Biafra, και έμαθε τα πρώτα της βασικά μαθήματα για την απάμβλυνση της ογκώδους πείνας που επιδεινώνετε από ένα πόλεμο- Ένα πρόβλημα που κωφεύει ακόμα στις απλές λύσεις!
Nagasaki 1945
το σύννεφο του μανιταριού από την ατομική βόμβα ήταν κάτι πρωτοφανές όταν παρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό. Ήταν μια παντοδύναμη και τρομερή εικόνα για τη δύναμη που εξαπολύθηκε . Στις 6 Αυγούστου η πρώτη ατομική βόμβα σκότωσε κατ' εκτίμηση 80.000 ανθρώπους στην ιαπωνική πόλη της Χιροσίμα. Δεν υπήρξε όμως καμία γρήγορη παράδοση, και τρεις ημέρες αργότερα μια δεύτερη βόμβα εξερράγη 500 μέτρα επάνω από το έδαφος στο Ναγκασάκι. Η τρομακτική δύναμη του αέρα, οι ακτίνες θερμότητας που έφταναν σε αρκετές χιλιάδες βαθμούς και η ακτινοβολία κατέστρεψαν τα πάντα , σκοτώνοντας και τραυματίζοντας 150.000 ενώ πολλαπλάσιοι θα πέθαιναν στα χρόνια που θα ακολουθούσαν . Σε αντιδιαστολή με τις πολύ εξειδικευμένες εικόνες του πολέμου που είχαν φέρει το πόνο σε κάθε σπίτι , αυτές οι εικόνες από την Ιαπωνία που ήταν και τα περισσότερα θύματα , ήταν συγκλονίστηκες και σοκαριστηκές περισσότερο για την διαφαινόμενη μακροχρόνια προοπτική, που παρουσίαζε το πόσο μεγαλύτερο μέγεθος καταστροφής ήταν τελικά.
Breaker Boys1910
Ότι ο Charles Dickens έκανε με τις λέξεις για τα ανήλικα άστεγα του Λονδίνου, ο Lewis Hine το έκανε με τις φωτογραφίες του για τους νεαρούς laborers(εργάτες) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1908 η εθνική Επιτροπή παιδικής εργασίας έκανε εκστρατεία για να ξαναβάλει περίπου δυο εκατομμύρια νέους εργαζομένους πίσω στα σχολεία και προσέλαβε τον Hine για να το δείξει με τις εικόνες του. Ο φωτογράφος ταξίδεψε στις μισές πολιτείες , και τράβηξε τις εικόνες των παιδιών που εργάζονται στα ορυχεία, τους μύλους και τους δρόμους. Εδώ έχει φωτογραφίσει τα "αγόρια της διαλογής" των οποίων η εργασία ήταν να χωριστεί ο άνθρακας από την πλάκα, στο νότιο Pittston, PA. Για άλλη μια φορά, οι εικόνες συγκλόνισαν το κοινό με έναν τρόπο που οι κρύες στατιστικές δεν μπορούσαν και η χώρα αναγκάστηκε να θεσπίσει νόμους, απαγορεύοντας έτσι την παιδική εργασία.
South of the DMZ 1966
Σε αντίθεση με τους περιορισμούς που τέθηκαν στον Τύπο για τις εμπόλεμες συγκρούσεις, και ακόμη και στο ενσωματωμένο πρόγραμμα δεοντολογίας που χρησιμοποιήθηκε στον πρόσφατο ιρακινό πόλεμο, οι ανταποκριτές και οι φωτογράφοι στο Βιετνάμ μπορούσαν, όπως ο walter Cronkite έγραψε στο LIFE, "να συνοδεύουν τα στρατεύματα οπουδήποτε χωρίς εμπόδια και χωρίς καμία λογοκρισία. .. Αυτό το σύστημα-ή η έλλειψη ενός -κράτησε το αμερικανικό και διεθνές κοινό καλά ενημερωμένο για τα προβλήματα των στρατιωτών , τις οπισθοχωρήσεις τους και την ζωή τους εκεί. Το ότι κατάφεραν να φτάσουν έξω εκείνες οι φωτογραφίες είναι ένα πεμπτουσιακό παράδειγμα των ισχυρών εικόνων που βγήκαν από το Βιετνάμ. "Οι έγχρωμες φωτογραφίες των βασανισμένων βιετναμέζων χωρικών και των πληγωμένων αμερικανών κληρωτών που ο Larry φωτογράφησε και το LIFE δημοσίευσε, αρχικά το 1962, ενίσχυσαν την κατακραυγή ενάντια στην αμερικανική παρουσία στο Βιετνάμ," η Susan Sontag έγραψε στο δοκίμιό της "εξετάζοντας τον πόλεμο," στις 9 Δεκεμβρίου ..2002, στο New yorker " Ο Burrows ήταν ο πρώτος σημαντικός φωτογράφος που φωτογράφισε ένα ολόκληρο πόλεμο με χρώμα άλλο ένα κέρδος στον συγκλονισμό της κοινής γνώμης." Ο Burrows σκοτώθηκε όταν καταρρίφθηκε το ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε πάνω από το Λάος το 1971.
Αυτή η φωτογραφία λήφθηκε στις 10 Νοεμβρίου ..1962 (από λιγότερο από 500 πόδ. ύψος με μια ταχύτητα 713 mph). Παρουσιάζει ένα σοβιετικής κατασκευής πύραυλο SA-2 εδάφους-αέρος Tο γνωστό βλήμα (SAMs) στην θέση εκκίνησης του. Λέγετε ότι αυτό ήταν η αγαπημένη φωτογραφία του Προέδρου Kennedy, και τοποθετήθηκε στο οβάλ γραφείο. Χρησιμοποιούσε αυτήν την φωτογραφία για να καταδείξει τη φύση της απειλής που τα επιθετικά όπλα παρείχαν. Το σχέδιο με τα τέμνοντα σημεία που περιβάλλουν τις περιοχές θεωρείται ότι είναι δίχτυα παραλλαγής..
Earthrise 1968 Ο φωτογράφος Galen Rowell το αποκάλεσε "η πιο δραστική περιβαλλοντική φωτογραφία που λήφθηκε ποτέ." πάρθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων, το 1968, κοντά στο τέλος ενός από τα πιο ταραχώδη χρόνια που γνώρισαν ποτέ οι ΗΠΑ. Η εμπνευσμένη φωτογραφία Earthrise δείχνει την εύθραυστη ύπαρξή μας και τη θέση μας στον κόσμο. Για χρόνια, ο Frank Borman και ο Bill Anders της αποστολής απόλλων 8, είχαν την σκέψη, ο ένας για τον άλλο, ότι ήταν αυτός που πήρε την εικόνα. Μια έρευνα για δύο ρόλους σε μια ταινία φάνηκε να αποδεικνύει ότι Borman είχε πάρει ένα προηγούμενο μ/α πλάνο, και η έγχρωμη φωτογραφία, που κόσμησε αργότερα ένα αμερικάνικο γραμματόσημο και διάφορες εκδόσεις βιβλίων, ήταν από τον Anders.
Lynching 1930 Ένας όχλος 10.000 λευκών μετέφερε τις βαρειές και τους κασμάδες στις πόρτες των φυλακών για να αρπάξουν με τη βία αυτούς τους δύο νέους Μαύρους που κατηγορήθηκαν για το βιασμό ενός λευκού κοριτσιού. ο θείος του κοριτσιού κατάφερε να σώσει τη ζωή ενός τρίτου με την πιστοποίηση της αθωότητας του. Τα περισσότερα, από τα σχεδόν 5.000 λυντσαρίσματα, που τεκμηριώθηκαν κατα τη δεκαετία του '60 διαπράχτηκαν στο νότο. (Οι απαγχονισμοί, οι ξυλοδαρμοί και οι ακρωτηριασμοί ονομάστηκαν «πρόταση του δικαστή Lynch.» Μερικές φωτογραφίες από λυντσαρίσματα έγιναν κάρτες και σχεδιάστηκαν για να προωθήσουν την υπεροχή της λευκής φυλής.
Τελικά οι διάφοροι οργανισμοί κακοποιημένων και (παραδόξως?), τα «ευτυχή πλήθη» που ζητωκραύγαζαν κατέληξε σήμερα να είναι τόσα πολλά, όσα πολλά ήταν και τότε! . Σήμερα οι εικόνες υπενθυμίζουν σε μας ότι δεν έχουμε απομακρυνθεί και τόσο μακριά από τη βαρβαρότητα όσο θα επιθυμούσαμε .
Migrant Mother 1936
Αυτή η καλιφορνέζα αγρότισσα ηλικίας 32 ετών ( φωτογραφία,) είχε μόλις πωλήσει τη σκηνή όπου ζούσε και τις ρόδες από το αυτοκίνητό της για να αγοράσει τρόφιμα για τα επτά παιδιά της. Η Dorothea Lange, που δούλευε για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, πήρε αυτές τις εικόνες για να καταγράψει πώς η κατάθλιψη με την εξαθλίωση συνέργησε καταστρέφοντας τις ζωές αυτών των ανθρώπων . Μαζί με κείμενα του συζύγου της, οικονομολόγου Paul Taylor, η εργασία της Lange ενισχύθηκε για να πείσει κοινό και κυβέρνηση για την ανάγκη να ενισχυθούν τα εργατικά χέρια στους διαφόρους τομείς της γεωργίας . Η Lange είχε δηλώσει αργότερα ότι αυτή η γυναίκα, της οποίας το όνομα ούτε καν ήξερε , φάνηκε να καταλαβαίνει ότι « οι φωτογραφίες μου θα την βοηθούσαν, και έτσι με βοήθησε.»
1827 θεωρείτε η πρώτη φωτογραφία στο κόσμο.
Από το 1793, ο Γάλλος Nicιphore Niιpce και ο αδελφός του Claude φαντάστηκαν μια φωτογραφική διαδικασία και κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων ο Nicιphore πειραματίστηκε με τις διάφορες φωτοευαίσθητες ουσίες και τις φωτογραφικές μηχανές. Το 1824 παρήγαγε μια άποψη από το παράθυρό του σε ένα μεταλλικό πιάτο που καλύφθηκε με άσφαλτο. Αυτή και οι περισσότερες εικόνες που διαμορφώνονται από το Niιpce στα 1820 δεν υπάρχουν πια, αλλά η συγκεχυμένη εικόνα ενός σπιτιού περιστεριών και μιας στέγης σιταποθηκών που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1827(φωτογραφία) είναι μια καλή αντιπροσώπευση της τέχνης του Niιpce. Για να δημιουργήσει αυτό που αποκάλεσε "ηλιογράφο," ή σχέδιο ήλιων ο Niιpce κράτησε χρόνο έκθεσης κάτι περισσότερο από οκτώ ώρες !!
Η φωτογραφία, αν και ακόμα δεν ήταν καθόλου πρακτική, είχε εφευρεθεί!!
Photographer: Steve McCurry Και φυσικά δεν θα έλειπε το Αφγανό κορίτσι, εικόνα που ανήκει στον φωτογράφο Steve McCurry του National Geographic. Η Sharbat Gula ήταν ένας από τους σπουδαστές σε ένα άτυπο σχολείο που βρισκόταν μέσα σε ένα στρατόπεδο προσφύγων.
Ο McCurry, σπάνια έβρισκε την ευκαιρία να φωτογραφίσει Αφγανές γυναίκες, έτσι επωφελήθηκε της ευκαιρίας και συνέλαβε την φωτογραφία της. Το κορίτσι ήταν τότε περίπου 12 ετών. Ο McCurry έκανε την φωτογράφιση για την κάλυψη του εξωφύλλου του National Geographic της επόμενης χρονιάς.
Η ταυτότητά του κοριτσιού αποκαλύφθηκε το 1992.
Φωτογράφος- Oded Balilty Αυτή η εικόνα κέρδισε το βραβείο Pulitzer στο Breaking News το 2007. Η λεζάντα της φωτογραφίας γράφει, «απονέμεται σε Oded Balilty του Associated Press για την εξαιρετική φωτογραφία του, μιας μοναχικής ,εβραϊκής καταγωγής, γυναίκας που προκαλεί τις ισραηλινές δυνάμεις ασφάλειας καθώς απομακρύνουν τους παράνομους εποίκους στη Δυτική Όχθη.»
Photographer: Arthur Sasse, © Bettmann/CORBIS Source: nital.it
Ο Αλβέρτος Einstein είναι πιθανώς ένας από τους δημοφιλέστερες φιγούρες όλων των εποχών. Θεωρείται μεγαλοφυΐα επειδή δημιούργησε τη θεωρία της σχετικότητας, και έτσι, προκάλεσε τους νόμους του Newton, που ήταν η βάση όλων όσων ήταν γνωστά στη φυσική μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Αλλά, ως πρόσωπο, θεωρήθηκε beatnik, αυτή η φωτογραφία , που είναι μια από τις διασημότερες για τον Einstein και που πάρθηκε στις 14 Μαρτίου ..1951 το αποδεικνύει .
Photographer: Stanley J. Forman Source: bbc.co.uk
Στις 22 Ιουλίου ..1975, ο φωτογράφος Stanley J. Forman που δούλευε για την αμερικανική εφημερίδα Boston Herald , πήρε την πληροφορία για μια Πυρκαγιά στην οδό Marlborough!" Αναρριχημένος στο πυροσβεστικό όχημα, ο Forman κατέγραψε την εικόνα μιας νέας γυναίκας, της Diana Bryant, και ενός πολύ νέου κοριτσιού της Tiare Jones, όταν έπεφταν αβοήθητες από το καιγόμενο κτήριο . Παρά την ηρωική προσπάθεια, ενός πυροσβέστης που προσπάθησε να τις αρπάξει και που ήταν ακριβώς δευτερόλεπτα μακριά από τη διάσωση τους, η Diana Bryant ανασύρθηκε νεκρή και μόνο το κορίτσι κατάφερε να επιζήσει.
Η κάλυψη αυτού του τραγικού γεγονότος με αυτές τις φωτογραφίες χάρισε στο Stanley Forman ένα βραβείο Pulitzer. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η εργασία του προετοίμασε το έδαφος για τη Βοστώνη άλλα και για τις ΗΠΑ γενικότερα για να θεσπίσουν τους πιο σκληρούς κανόνες πυρασφάλειας.
Photographer: Unknown Source: USHMM
Η φωτογραφία αυτή ειναι από το προσωπικό λεύκωμα ενός στρατιώτη Einsatzgruppen,(ειδικές δυνάμεις των SS) που έγραφε στο οπισθόφυλλο του «τελευταίος Εβραίος της Vinnitsa,»
παρουσιάζει ένα μέλος Einsatzgruppen ενώ είναι έτοιμο να πυροβολήσει ένα εβραϊκης καταγωγής άτομο που είναι γονατίζμένο μπροστά από έναν μαζικό τάφο στη Vinnitsa, της Ουκρανίας το 1941.
Οι 28.000 Εβραίοι από τη Vinnitsa και τις γύρω περιοχές κατασφάχτηκαν εκείνη τη χρονιά . Αποτελεί μια από τις συγκλονιστικότερες φωτογραφίες του 2ου παγκ. πολέμου.
Photographer: Harold Edgerton Source: stanford.edu
Η Διάσημη φωτογραφία (ψηλής ταχύτητας) του Harold Edgerton's που παρουσιάζει μια σφαίρας την ώρα που διαπερνά ένα μήλο. Λήφθηκε το 1964 και έγινε μια από τις πλέον διάσημες φωτογραφίες, ειδικά επειδή ήταν μια ασυνήθιστη φωτογραφία βασισμένη σε ένα μεγάλο επίτευγμα στην φωτογραφία υψηλής ταχύτητας. Ο Edgerton, καθηγητής στο MIT, είναι επίσης ο εφευρέτης του strobe flash (στροβοσκόπιο) και πρωτοπόρος της φωτογραφίας δράσης. Συνεργάστηκε με τον Ζακ- Yves Cousteau φωτογραφίζοντας μερικούς από τους βαθύτερους βυθούς στον κόσμο.
Photographer: Jean-Marc Bouju Source: pdnonline.com
Αυτή η βραβευμένη φωτογραφία παρουσιάζει ένα ιρακινό να παρηγορεί το γιο του σε ένα χώρο συγκέντρωσης αιχμαλώτων πολέμου στο Najaf του Ιράκ στις 31 Μαρτίου 2003. Ο φωτογράφος Jean-kataka'cj Bouju AP έχει κερδίσει με αυτή τη φωτογραφία του το παγκόσμιο βραβείο Τύπου για το 2003.
Ο Jean-kataka'cj κέρδισε επίσης το βραβείο Pulitzer του 1995 στη φωτογραφία «χαρακτηριστικών γνωρισμάτων» και το βραβείο Pulitzer του 1999 στη φωτογραφία ειδήσεων . Με τα συρματοπλέγματα σε πρώτο πλάνο , η εικόνα παρουσιάζει έναν πατέρα που έχει τεθεί υπό κράτηση από το 101ο αερομεταφερόμενο τμήμα στρατού. Το άτομο φέρει μια τσάντα πάνω από το κεφάλι του, ενώ αυτός και ο γιος του είναι περιτριγυρισμένοι από το συρματόπλεγμα.
Photographer: Carol Guzy Source: washingtonpost.com
Η φωτογραφία αποτελεί την συμμετοχή της Washington Post στα βραβεία Pulitzer (2000) και επιδεικνύει έναν παιδάκι, πρόσφυγα του Κοσόβου, τον Agim Shala, να περνά μέσω ενός συρματοπλέγματος στα χέρια των παππούδων και γιαγιάδων του σε ένα στρατόπεδο που οργανώθηκε από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στο Kukes στην Αλβανία. Τα μέλη της οικογένειας Shala επανασυνδέθηκαν εδώ μετά που διέφυγαν από τις συγκρούσεις στο Κόσοβο.
VJ Day Kiss, 1945 Photographer: ALFRED EISENSTAEDT Collection: LIFE
Η διάσημη φωτογραφία του αμερικανού ναυτικού που φιλά μία νοσοκόμα με ένα παθητικό φιλί εκφράζοντας τη χαρά του, ενώ χιλιάδες άλλοι κατακλύζουν τη περιοχή για να γιορτάσουν τη μακροχρόνια αναμενόμενη νίκη επί της Ιαπωνίας.
Photographer: Charles O’Rear Source: wikipedia.org
«ευδαιμονία» είναι το όνομα αυτής της φωτογραφίας τοπίου στη κομητεία Napa της Καλιφόρνια. Χαρακτηρίζετε από τους κυκλικούς πράσινους λόφους και έναν γαλανό ουρανό με τα σύννεφα. Η πασίγνωστη εικόνα χρησιμοποιείται ως ταπετσαρία(wallpaper) υπολογιστών προεπιλογής για το luna theme στο πρόγραμμα της Microsoft windows XP. Η φωτογραφία λήφθηκε από τον επαγγελματία φωτογράφο Charles O'Rear, κάτοικος της Σάντα Έλενα στη Napa, για την επιχείρηση HighTurn digital-design . Ο O'Rear έχει πάρει επίσης τις φωτογραφίες της κοιλάδας Napa για το National Geographic Magazine .Η φωτογραφία του ενέπνευσε την διαφημιστική εκστρατεία της Microsoft, αξίας 200 εκατομμυρίων για τα windows XP.
Φωτογρ. Alberto Korda's
Η διάσημη φωτογραφία του Alberto Korda's για τον Che Guevara λήφθηκε στις 5 Μαρτίου του 1960 σε μια κουβανική υπηρεσία κηδειών για τα θύματα της έκρηξης Coubre, αλλά δημοσιεύθηκε επτά έτη αργότερα. Ο Guevara ήταν 31 χρονών όταν λήφθηκε η φωτογραφία. Το ινστιτούτο τέχνης του Μέρυλαντ αποκάλεσε τη φωτογραφία Korda, τη διασημότερη φωτογραφία στον κόσμο και ένα σύμβολο του 20ού αιώνα!
Ο Korda χρησιμοποίησε μία Leica Μ2 με έναν φακό 90mm και με φίλμ Kodak Plus-X. Στον ίδιο φίλμ υπήρχαν φωτογραφίες του Jean-Paul Sartre και της Simone de Beauvoir που ήταν, εκείνη την περίοδο, πολυτιμότερες για τις κουβανικές εφημερίδες
και έτσι η φωτογραφία δεν δημοσιεύθηκε.
photographer: Diane Arbus
Η φωτογραφία αυτή παρουσιάζει ένα αγόρι που σφίγγει στο δεξί του χέρι μια χειροβομβίδα παιχνίδι, ενώ στο αριστερό του κρατάει μία πέτρα ενώ η έκφραση του προσώπου του είναι άκρως μανιακή. Η Arbus συνέλαβε αυτήν την φωτογραφία έχοντας το μικρό να γυροφέρνει κοντά της μέχρι να βρει την κατάλληλη γωνία. Το αγόρι όμως έγινε ανυπόμονο και της είπε να τελειώνει επιτέλους και να πάρει την φωτογραφία!" Η έκφρασή του δείχνει αυτήν ακριβώς την ανυπομονησία του!
Το αγόρι στη φωτογραφία είναι ο Colin Wood, γιος του παίκτη αντισφαίρισης, Sidney Wood.
Η αρχική φωτογραφίας πωλήθηκε για $408.000 τον Απρίλιο του 2005 στη Νέα Υόρκη στη δημοπρασία Christies.
αυτή η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε επίσης στο εξώφυλλο του δίσκου του συγκροτήματος SNFU με τίτλο "Και κανένας άλλος δεν θέλησε να παίξει".
Ο φωτογράφος Arnold Genthe πήρε τη διασημότερη φωτογραφία της καταστροφής του Σαν Φρανσίσκο από το μεγάλο σεισμό στις 18 Απριλίου, του 1906
Ο Arnold είχε πει: "Διαπίστωσα ότι οι φωτογραφικές μηχανές μου είχαν κτυπηθεί από τα συντρίμμια που έπεφταν και είχαν καταστεί άχρηστες. Πήγα τρέχοντας στην οδό Μοντγκόμερυ ,στο κατάστημα του George Kahn, που ήταν έμπορος , και του ζήτησα να μου δανείσει μια φωτογραφική μηχανή. "Πάρτε ότι θέλετε. Αυτό το μέρος όπου να' ναι θα καταρρεύσει ." Επέλεξα την καλύτερη μικρή φωτογραφική μηχανή, μια 3A Kodak Special. Γέμισα τις τσέπες μου με φιλμ και άρχισα ...."
Photographer: Frank Fournier Source: wikipedia.org
Η Omayra Sanchez ήταν ένα από τα 25.000 θύματα του ηφαιστείου Nevado del Ruiz (Κολομβία) που εξερράγη στις 14 Νοεμβρίου, το 1985. η 13χρονη είχε παγιδευτεί στο νερό και το τσιμέντο για 3 ημέρες, δυστυχώς δεν υπήρχε τρόπος να διασωθεί!. Η εικόνα λήφθηκε λίγο πριν αυτή ξεψυχήσει και προκάλεσε διαμάχη για την δουλεία του φωτογράφου και την απραξία της κολομβιανής κυβέρνησης, εν μέσω της τραγωδίας, όταν δημοσιεύθηκε παγκοσμίως μετά το θάνατο του κοριτσιού.
Αυτή η φωτογραφία λήφθηκε από τον φωτογράφο Art Kane για το περιοδικό Esquire
Το 1958 και παρουσιάζει τους θρύλους της μουσικής τζαζ , μεταξύ άλλων και η Mary Lou Williams. Η φωτογραφία είναι σε δρόμο του Χάρλεμ και θεωρήται η διασημότερη φωτογραφία στην ιστορία της τζαζ. Αποτέλεσε την αιτία για το γύρισμα της ταινίας του 1994 του Jean Bach, «A Great Day in Harlem».
Photographer: Kevin Carter Source: Wikipedia.org
Η φωτογραφία αυτή κέρδισε το βραβείο Pulitzer" το 1994 κατά τη διάρκεια πείνας που μάστιζε το Σουδάν. Η εικόνα απεικονίζει ένα κτυπημένο παιδί που σέρνεται προς ένα στρατόπεδο τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών, που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μακριά. Ο γύπας περιμένει το παιδί να πεθάνει έτσι ώστε να μπορέσει να το φάει!! Αυτή η εικόνα συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Κανένας δεν έμαθε τι απέγινε το παιδάκι ενώ ο φωτογράφος έφυγε μόλις πήρε την φωτογραφία.
Αργότερα ο φωτογράφος αυτοκτόνησε από κατάθλιψη.
“The Falling Man“ είναι ο τίτλος μιας φωτογραφίας που τραβήχτηκε από τον Richard Drew κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 ενάντια στους Δίδυμους Πύργους του Κέντρου Παγκόσμιου Εμπορίου, στις 9:41:15 το πρωί.
Στην εικόνα μπορείτε να δείτε την πτώση ενός άνδρα από έναν από τους πύργους, ο οποίος επέλεξε το άλμα στο κενό αντί του θανάτου από τη θερμότητα και τον καπνό.
Η δημοσίευση της φωτογραφίας, αμέσως μετά από τις επιθέσεις, εξόργισε τμήμα της αμερικανικής κοινής γνώμης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, τα περισσότερα από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας να αυτολογοκριθούν, προτιμώντας να δημοσιεύουν απλώς φωτογραφίες πράξεων ηρωισμού και θυσίας.
Πολλοί ήταν αυτοί που αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν πηδώντας στο κενό την ημέρα εκείνη. Τα ΜΜΕ τους αποκάλεσαν “Jumpers”. O εικονιζόμενος αναγνωρίστηκε πέντε χρόνια αργότερα (αν και όχι επίσημα) ως ο 43χρονος Jonathan Briley, εργαζόμενος στο εστιατόριο και μπαρ «Windows of the World», που βρισκόταν στην κορυφή ενός από τους πύργους. Τον αναγνώρισαν, μετά από ανάλυση των 12 περίπου φωτογραφιών του, ο εργοδότης του και ο αδελφός του.
Ο φωτογράφος Malcolm Browne κέρδισε το Παγκόσμιο Βραβείο Ειδησεογραφικής Φωτογραφίας το 1963 για τη φωτογραφία αυτή.
Ο Thich Quang Duc, γεννημένος το 1897, ήταν ένας βιετναμέζικος βουδιστής μοναχός (επίσης αποκαλούμενος Bonzo) που ταξίδεψε πολύ σε όλο τον κόσμο μέχρι το θάνατο του, σε έναν δρόμο της Saigon, στις 11 Ιουνίου του 1963.
Η πράξη διαμαρτυρίας του, που επαναλήφθηκε από άλλους μοναχούς, έγινε γνωστή, επειδή πιστοποιήθηκε από τον David Halberstam. Ενώ το σώμα του καιγότανε, ο μοναχός έμεινε ακίνητος εντελώς. Δεν φώναξε, δεν έκανε ούτε έναν θόρυβο.
Ο Thich Quang Duc διαμαρτυρόταν ενάντια στον τρόπο με τον οποίο ο κατακτητής πίεζε τη Βουδιστική θρησκεία στη χώρα του. Μετά από το θάνατό του, το σώμα του αποτεφρώθηκε σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση. Κατά τη διάρκεια της καύσης η καρδιά του έμεινε άθικτη, λόγος για τον οποίο θεωρήθηκε άγιος και η καρδιά του μεταφέρθηκε, με τη χορηγία της Bank of Reserve of Vietnam, ως λείψανο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)