Γειααααά!!Καλώς σας βρήκαμε!!!!Ξεκινώντας θα ήθελα να πω συγχαρητήρια στον Ιου που δημιούργησε κάτι τόσο απαραίτητο στις μέρες μας κ να του αφιερώσω το παρακάτω ποίημα του Νίκου Μπατσικανή για το οποίο κ τιμήθηκε με Α΄ Βραβείο Παγκόσμιου Διαγωνισμού Ποίησης 2006 Συλλόγου Τέχνης κι Ελληνικού Πολιτισμού Μονάχου (υπό την αιγίδα Υπουργείου Πολιτισμού)
ΕΛΛΑΔΑ,ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ.
Στης χώρας μου τα περβόλια, ευωδιάζουν Λαμπρή
τα μεσοφόρια της άνοιξης, καθώς ανηφορίζει ο Απρίλης.
Με το γαρούφαλλο του ήλιου ανθισμένο,
πουρνό-πουρνό κινάει δραγάτης-ποιητής,
να προλάβει, πριν αυγατίσουν κι άλλο οι αξίες.
Το Δελφικό φως ακρίβυνε στις μέρες μας,
χαθήκαν τα Ιδανικά. Οι Θερμοπύλες στέρεψαν,
δεν πηγάζουν, πια, «Μολών λαβέ» και «Όχι».
Μανταλωμένο μυστικό η διχόνοια της φυλής μας,
καίει πυρωμένο σίδερο βαθιά στα φυλλοκάρδια.
Μα κάποιοι εδώ, βαπτισμένοι στο λόγο του Μακρυγιάννη,
έχουμε, ακόμα, λόγους να παλεύουμε αντρίκια˙
για την πιόμορφη Γλώσσα, το Μέτρο, το Ρυθμό…
Τρικάταρτα όνειρα διαβαίνουν τα περάσματα˙
οι Συμπληγάδες άπειρες, μα ο στόχος φάρος αναμμένος.
Την Παναγιά ’χουμε μπροστάρη κι οδηγό,
’τί είναι βαρύ το τίμημα Έλληνας να λογιέσαι !
Ασήκωτες υδρίες οι Τέχνες των προγόνων μου,
αστείρευτες πηγές η Γνώση κι η Σοφία˙
κρυμμένοι, στο βυθό του νου μας, αμφορείς.
Στην αγκαλιά της θάλασσας, σε κύματ’ αφρισμένα,
κοιμάται η πατρίδα μου, χιλιάδες χρόνια τώρα.
Πού να χωρέσ’ η ομορφιά στα πέλαγα της σκέψης ;
Η μάνα-γη στα λούλουδα, το έαρ μες τα κρίνα,
ξωκλήσια ταπεινά, κάστρα ψηλά, Βυζαντινά…
Μούσα πολύτροπη-ζωή, μέθυσα ευτυχία !
Μες την ατέρμονη του χρόνου τροχαλία,
για όλου του κόσμου το Πνεύμα και το «Αύριο»,
έχω καθήκον ιερό να σύρω πρώτος το χορό˙
μικρός θεός να γεννηθώ, Ζορμπάς να ξαναγίνω !
Νίκος Μπατσικανής
