Οι γιαγιάδες μας τα λέγανε Μικυμάους ή Μικυμάουδες, σπανιότερα και ‘παιδικά’. Εμείς το μόνο που ξέραμε είναι ότι από τις 6-7 τα χαράματα για κάποιο λόγο απλά ξυπνούσαμε και τρέχαμε στη τηλεόραση!
Όσοι είναι της δεκαετίας του 80, συν-πλην κάποια χρονάκια, σίγουρα τα θυμούνται και τα σχολιάζουν κάθε τόσο με τους φίλους τους. Χαρακτηριστική συνήθεια φοιτητών, το να βρίσκουν και να ξαναβλέπουν κάποια από αυτά, ίσως περισσότερο απ’όλα το Καμπαμαρού!
Γιαυτό και θα ξεκινήσω από αυτό!
ΚΑΜΠΑΜΑΡΟΥ
Ο Καμπαμαρού (Igano Kabamaru = ‘Στόμα ιπποπόταμου της Ίγκα’, λόγω της ατελείοτης όρεξής του) και κατά κόσμων Kagemaru που σημαίνει σκιά, ήτο ένα νεαρό παλικάρι που έβραζε το αίμα του, μεγαλωμένο στα βουνά της Ιγκα, υπό αυστηρά εκπαίδευση από τον νονό του (που στην ελληνική έκδοση τον έκαναν παππού του αλλά μάλλον ήταν γιατί εμοιάζαν….) τον ερωτύλο Σάϊζο.
Μετά τον θάνατο του… παππού του, ο πανευτυχής Καμπαμαρού υιοθετείται από την γλυκύτατη Ραν Οκούμπο (πρώην τρελά ερωτευμένη με τον Σάϊζο) και ζει στο Τόκυο όπου προκαλεί ένα σορό μπελάδες και βρίσκεται άθελά του στο επίκεντρο διαμάχης δύο μεγάλων ιδιωτικών σχολείων.
Εντύπωση μου έκανε ο τρόπος που η ιστορία από απόλυτη καφρίλα εξελίσσεται σε δράμα , διατηρώντας πάντα το χιούμορ, της άθλιες γκριμάτσες των πρωταγωνιστών και τα σεξουαλικά υπονοούμενα που ανάθεμα αν τα είχα πάρει χαμπάρι μικρός….
Αξίζει να το βρείτε και να το δείτε ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Η φτωχή μεταγλώττιση του το καθιστά ακόμα πιο αστείο!
Ο ΣΕΡΙΦΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ
‘Η πιο δύσκολα: ‘Saber Rider and the Star Sheriffs’…. Εδώ τώρα τι να πρωτοπείς; Για τις φοβερές στολές τους; Τα οχήματα (ειδικά το άλογο); Για το ρομπότ τους; Νομίζω πως αυτό το παιδικό δίκαια επισκίασε πολλά από τα υπόλοιπα στη μνήμη μας.
Πολλοί ντυνόταν στις απόκριες batman, power ranger ή cowboy αλλά αυτό συνέβαινε, επειδή δεν υπήρχε κοστούμι Saber Rider!
Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσαν ακόμα να το δουν τα σύγχρονα παιδιά…
GI. JOE
Ε ναι ρε! Μπορεί να ήταν αμερικανιά τελείως, να είχε προπαγάνδα και ηλίθια –δήθεν- ηθικά μηνύματα, μπορεί να είχαν κόκκινα και μπλε λέιζερ για να ξεχωρίζουν οι κακοί απτούς καλούς, μπορεί ποτέ να μη πέθαινε κανείς στις αερομαχίες και να εκτοξεύονταν αφού είχε ανατιναχτεί στον αέρα το σκάφος. Αλλά ΔΕΝ μπορεί να μην άρεσε…..
Ποιος από εσάς δεν είχε παιχνίδι GI. Joe? (Απευθύνομαι βασικά στα αγοράκια αλλά θα χαρώ πολύ να δω ένα κουκλάκι του Destro στην κατοχή κάποιας δεσποινίδος). Ποιος δεν μιμήθηκε ποτέ το ‘σσσσσσσσσς’ του Cobra που έβαζε στο τέλος κάθε λέξηςςςςςςς;
Πραγματικά, αυτό που αξίζει περισσότερο απ’ όλα να πούμε εδώ, είναι πως το καρτούν αυτό ενέπνευσε μια από τις καλύτερες σειρές παιχνιδιών! Τα κουκλάκια GI Joe, είχαν απίστευτη ευελιξία! Κινούταν με 100 τρόπους ενώ είχαν όλες τις κλειδώσεις. Παρόλο που φαινόταν οι βίδες τους στις κλειδώσεις (και εκείνο το λάστιχο που ένωνε τη μέση με τα πόδια) εμείς κατά-γουστάραμε! Οι σημερινές κούκλες πιστεύω μοιάζουν περισσότερο σαν να σπάνε τα άκρα τους παρά να κουνιούνται κι ας είναι πιο ‘καλοφτιαγμένες’….
SPIRAL ZONE
Τώρα αυτό, δεν ξέρω πόσοι το βλέπατε και πόσοι το θυμάστε. Έχει τύχει να σπάμε το κεφάλι μας ώρες να θυμηθούμε πως λεγόταν, μέχρι που κάποιος ‘φωτισμένος’ το ξεστόμισε. Άλλοτε το θυμόμασταν σαν ‘Η ΖΩΝΗ’ (THE ZONE), άλλοτε καθόλου…
Σε αυτό το καρτούν πραγματικά με τρόμαζαν οι κακοί. Είχαν αυτά τα κόκκινα σημάδια στο πρόσωπο και τα περίεργα οχήματά τους ενώ όσα θύματα έμπαιναν στη ζώνη αποκτούσαν ένα νεκρό, αρρωστημένο ύφος. Δεν ξέρω αν είμαι μόνο εγώ, αλλά νομίζω ότι ήταν βαρύ για 7χρονα… Μου άρεσε!
SCOOBY DOO
Λυπάμαι, δεν μου άρεσε… Ζητώ συγγνώμη από τους φαν. (αλλά το έβλεπα. Δεν γινόταν να μη το βλέπω, γιατί μετά είχε BATMAN) Βέβαια είχε και ένα ωραίο: ο κακός ΠΑΝΤΑ έλεγε στο τέλος ΟΛΟ το σατανικό του σχέδιο, συμπληρώνοντας φυσικά, ότι θα είχε πετύχει αν δεν είχε εμφανιστεί η ομάδα των πρωταγωνιστών…
ΒΑΤΜΑΝ – The Animated Series
Ίσως το απόλυτο καρτούν! Κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα: το Batman (της Warner) ήταν από εκείνα τα κινούμενα σχέδια όπου τα παιδάκια, εκπαιδεύονταν στο να κρατούν την αναπνοή τους!
Ακόμα και τώρα να το δείτε, δεν χάνει την αξία του. Οι διάλογοι, οι σκηνές μάχης, οι γραφικές φιγούρες με τα θεληματικά πιγούνια και έντονα ζυγωματικά. Όλα, συμπληρωμένα με σκιές και έντονες αντιθέσεις που ξέφευγαν από την τότε μόδα του ποπ-αρτ.
Απολαύστε, το εκπληκτικό εισαγωγικό βιντεάκι
CANDY-CANDY
Έλα τώρα, ας μη κρυβόμαστε. Όλοι έχετε δει έστω και ένα επεισόδιο. Η Κάντυ, ήταν ένα παιδικό που μου θυμίζει τη φάση του τραγουδιού με το Μικρό Καράβι. Ναι…. Όλα τα παιδάκια το απολαμβάνουν και το χαίρονται και το τραγουδούν χαρούμενα αλλά… ήταν α-α-αταξίδευτο… και στο πρώτο του ταξίδι έγινε ότι έγινε και έριξαν κλήρο για το ποιος θα φαγωθεί… (!?)
Έτσι και η ιστορία της Κάντυ είναι στη πραγματικότητα ένα δράμα ‘μασκαρεμένο’ με όμορφα χρώματα και χαριτωμένες φάτσες. Είναι μάνες σ’ αυτό οι Ιάπωνες πάντως…
ΟΙ ΑΤΡΟΜΗΤΟΙ
Les intrepides!
Ο Τομ κι η Ζουλί, δύο παιδαρέλια ντεντέκτιβ στη Γαλλία , που μέσα από τον –αχέμ!- παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό τους ανακάλυπταν και έλυναν προβλήματα, συχνά μπλέκοντας σε εγκληματικές σπείρες και κακοποιούς!
Αυτή η σειρά, ενώ ακούγεται σαν καρτούν, είναι στη πραγματικότητα με αληθινούς ηθοποιούς!
Φυσικά δεν θα μπορούσε να σταθεί πλάι στον –πιο πρόσφατο- υπαστυνόμο ρεξ, αλλά για εκείνη την εποχή η σειρά τα έσπαγε! Άλλωστε πιο εύκολα συμμεριζόμασταν ένα παιδί-ήρωα της ηλικίας μας παρά το πρότυπο του ‘να τι θα γίνω όταν μεγαλώσω’ του στυλ He-Man….
<Διάλλειμα για διαφημίσεις….>
HE-MAN (άντε και SHE-RA)
Μιας και αναφέρθηκε… ο He-man και η She-ra ήταν από τα πιο δημοφιλή παιδικά της εποχής. Εκτός από τους δεκάδες μυς του He-man, το χαζό τιγράκι του που μεταμορφώνονταν στο απόλυτο ‘κατοικίδιο’ (και όλοι το θέλαμε σε κουκλάκι), το στοιχείο που έκανε τη σειρά αυτή αξιομνημόνευτη, περισσότερο απ’ όλα, ήταν ο Σκέλετορ! Είχε ότι χρειάζονταν ένας κακός χαρακτήρας: Σατανικό γέλιο, μπλέ χρώμα και… πρόσωπο νεκροκεφαλή! (;;;). Καλά που δεν υπήρχαν τότε τα σηματάκια στη TV !
Το μινιμαλιστικό –πρωτόγονο- ντύσιμο του Heman ήταν πολύ δημοφιλές τότε, τώρα όμως το βλέπω και με πιάνουν τα γέλια. Το ίδιο και με την εισαγωγή….
CARRUSEL!
Με original τίτλο ‘Carrusel del ninos’, αυτή η σειρά δεν μπορώ να πω πως είναι μέσα σε αυτές που θα ξαναέβλεπα ευχαρίστως τώρα, αλλά πραγματικά έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου! Σχεδόν κάθε παιδί που πρωταγωνιστούσε στη σειρά, μου θύμιζε κάποιον από τους συμμαθητές μου. Παίζει, άθελά μου να τους αντιμετώπιζα και ανάλογα με τη συμπεριφορά των ‘αντίστοιχών’ τους από τη σειρά!
Οι περισσότεροι συνομήλικοι τότε, ήταν ερωτευμένη με τη Μαρία Χοακίνα, ενώ μισούσανε τον όμορφο Ξανθό (που μόνο όμορφος δεν είναι πλέον)…
Η μόνη φιγούρα που δυστυχώς δεν μπορούσα να συσχετίσω με αληθινό πρόσωπο, ήταν η πανέμορφη δασκάλα, που γνώριζε και φρόντιζε για τα προβλήματα του ΚΑΘΕ παιδιού στη τάξη… Χαρά στο κουράγιο της, αλλά δεν έχω γνωρίσει τέτοια δασκάλα στην πραγματικότητα…
GOAL
Αυτή η σειρά αποκαλούνταν ‘Aoki Densetsu Shoot’, αλλά προφανώς ήταν υπερβολικό για εμάς και έτσι την θυμόμαστε απλά ως Γκολ! Ο Toshihiko Tanaka και οι φίλοι του, Kenji και Kazuhiro, συμμετέχουν σε Παν-γιαπωνέζικο ποδοσφαιρικό σχολικό πρωτάθλημα με όνειρο να παίξουν κάποτε με το είδωλο τους Yoshiharu Kubo.
Κάποτε ο Μητσικώστας είπε πως ‘οι Ιάπωνες μάθανε μπάλα από το Pro’. Ε, το Pro, παίζει να έμαθε μπάλα από το Γκολ…
Τα γκολ κλασσικά πέφτουν βροχή από την αντίπαλη ομάδα μέχρι που ‘κάτι’ ξυπνάει τους ‘καλούς’ και ανταποδίδουν, τελευταία στιγμή, νικώντας τον αγώνα. Επίσης σπάνια γίνονται φάουλ διότι οι περισσότεροι πηδάνε στον αέρα ή κάνουν απίστευτες φιγούρες για να ντριμπλάρουν (βέβαια όταν γίνονται φάουλ, πονάνε!). Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω σαν ‘πρόγονο’ της ταινίας Shaolin Soccer…
SPORT BILLY
NAI! Είναι ήρωας απ’άλλο πλανήτη! Πόσο θα ήθελα μικρός αυτό το τσαντάκι!
Αλήθεια, το τσαντάκι που το βάζει ο Μπίλυ; Κάθε φορά που βγάζει από μέσα κάτι φαίνεται να το αφήνει…
Επίσης, για να λύσουμε την απορία του Άδωνη Γεωργιάδη, το τσαντάκι ΔΕΝ βγάζει λεφτά!
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ
Δεν ξέρω αν όντως εκείνη την εποχή που περιγράφει η σειρά, είχαν τόσα προβλήματα κάθε μέρα οι άνθρωποι, αλλά μου άρεσε να βλέπω τον μπαμπά Τσαρλς Ινγκλς να λύνει…. Αλήθεια, μόνο εγώ μπέρδευα τον Τσαρλς με τον Hasselhoff? Τέλος πάντων, ο άνθρωπός αυτός κατάφερνε να ασχολείται και με τα προβλήματα του και με τα προβλήματα της δουλειάς του και με το χωριό (που το μισό άλλωστε είναι τα παιδιά του: Mary, Laura, Carrie, Grace, και τα υιοθετημένα Albert, Cassandra και James…)
ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ
Χμ, δεν θυμάμαι αν υπήρχε σειρά με αυτό το όνομα αλλά δεν αναφέρομαι σε σειρά συγκεκριμένη ούτως ή άλλος… Εδώ θέλω να κάνω απλά μια αναφορά στα ρομποτ!
Πριν γίνει μόδα η οικολογία, η καταστροφή του κόσμου, η μετά-πυρηνική εποχή και οι εξωγήινοι, υπήρχαν τα ρομπότ! Σχεδόν 1/3 των καρτούν ήταν ρομπότ και πάω στοίχημα στην Ιαπωνία ακόμα περισσότερα!
Δεν μπορώ να περιγράψω όλα όσα θυμάμαι αλλά θα ήθελα να με βοηθήσετε να συμπληρώσω αυτή τη λίστα, όπου θα λάμψουν και μόνο με το τίτλο τους!
- GETTER ROBOT (ναι, αυτό είναι το ‘Γκέτα Ρομπότ’)
- VOLTUS 5 (είχε χαρακτήρες με βάθος αλλά τι να το κάνεις όταν ‘συναρμολογούταν’ ο Voltus!)
- VOLTRON
- GRENDIZER (!!! Ποοο, αυτό είχε πολύ psycho κακό)
-Είναι άλλα δύο που δεν μπορώ να θυμηθώ με τίποτα! Το ένα είχε σχέση με τον Φοίνικα και το άλλο ήταν ένα ρομπότ που κουβαλούσε από ‘πίσω’ του ολόκληρο διαστημικό τρένο!
Άσχετο… Τον Ultraman τον θυμάται κανείς;
Και ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα σε πολλά από τα παιδικά που δεν ανέφερα εδώ!
Επίλογος
Φυσικά, είναι αδύνατο να θυμηθώ ΌΛΑ τα παιδικά που αγαπήσαμε και ακόμα πιο δύσκολο να τα σχολιάσω σε ένα post. Ήθελα απλά να θυμίσω μερικά από τα ‘όχι και τόσο δημοφιλή’ που ενώ γνώρισαν τεράστια επιτυχία, πολλοί τα ξέχασαν. Εξαιρείται φυσικά το Καμπαμαρού!
